Vorige week vrijdag ben ik op controle bij Dr. Konsten geweest. Hij was tevreden over het herstel. Tevens was hij het met mij eens dat er iets gedaan moest worden aan mijn klachten betreffende mijn plasbuis. Hij heeft mij dus doorverwezen naar de uroloog. Daar kon ik maandag 13 december terecht.
De uroloog, Dr. Lewicz, dacht aan een ontsteking van de prostaat. Daar heb ik weer een antibioticakuur voor gekregen. Deze duurt 2 weken. Hij heeft ook gezegd dat het nog wel een paar weken zal duren voordat ik echt resultaat zal bemerken. Ik moet dus nog even volhouden. Ik heb diclofenac tegen de pijn gekregen. Voor mijn gevoel heb ik daar weinig aan. Omdat diclofenac nogal wat bijwerkingen heeft ben ik er mee gestopt en gebruik ik weer paracetamol. Op 2 februari moet ik terugkomen bij dr. Lewicz, dan zal er een scopie plaatsvinden. Hij zal dan in mijn plasbuis kijken om te zien of de antibiotica heeft aangeslagen.
Verder moet ik op 3 januari een echo van mijn lever laten maken. Dit heeft niets te maken met mijn klachten maar is gewoon onderdeel van de normale controles die ik de komende tijd zal moeten doorlopen. Ook zal mijn bloed op tumormarkers worden onderzocht.
Vrijdag ben ik weer naar school geweest. Ik heb daar wat administratief werk gedaan en ook weer een juf geassisteerd met het terugplaatsen van het wandrek, ze kunnen toch moeilijk zonder mij. 's Avonds ben ik nog met mijn hockeyteam naar de stad geweest. Toen kon ik echter wel merken dat ik al een "zware dag" achter de rug had. Karin en ik zijn dan ook op tijd naar huis gegaan.
Zoals jullie wel zullen merken wordt het vullen van dit weblog uitgestreken over meerdere weken. Vanaf nu zal ik dan ook niet meer wekelijks een berichtje plaatsen. Op momenten dat er echt wat te vertellen is zal ik dat natuurlijk wel doen. Karin en ik wensen jullie allemaal prettige kerstdagen en een gezond 2011 toe.
dinsdag 14 december 2010
dinsdag 7 december 2010
week 20 Het gaat erg langzaam
De pijn met plassen is door de anitbiotica vrij snel weggegaan. Echter niet helemaal. Ik blijf het vervelende gevoel in mijn plasbuis houden. Tot op heden kan men mij echter niet duidelijk maken waar dit vandaan komt. A.s. donderdag moet ik weer op controle bij dr. Konsten, ik zal het dan weer ter sprake brengen en aangeven dat ik graag verder wil. Wellicht moet ik door naar de uroloog?
Dinsdag werd ik gebeld door een verpleegster. Dat doen ze eens in de 4 weken om na te gaan hoe het met mij gaat. Mijn stoma is aan de onderkant een beetje terug aan het trekken waardoor er soms wat ontlasting onder de plak loopt. Het lekt niet, maar de ontlasting zit dan wel op mijn huid. Op den duur kan dat gaan irriteren. Zij stelde voor dat ik maar eens contact met de stomapoli moest opnemen. Daar ben ik donderdag geweest. Ik heb daar een goed gesprek gehad, over allerlei zaken. Ook heeft men mij daar een vulmiddel aan de hand gedaan waarmee ik de ruimte kan opvullen zodat de ontlasting niet meer zo makkelijk onder de plak kan lopen.
Vrijdag ben ik naar school gegaan. Sinterklaas kwam op bezoek, dat wilde ik natuurlijk niet missen! Het was erg leuk. Iedereen was verrast dat ik aanwezig was, zelfs de Sint stond te kijken. Ik werd dan ook hartelijk welkom geheten. Het gaf een goed gevoel om weer op school te zijn. Ik heb dan ook heel veel leuke reacties gehad. Ik heb me ook weer nuttig kunnen maken; juffen en techniek dat gaat niet altijd samen, ze waren dus blij dat ik er toevallig was.
Ik probeer elke dag een stuk te wandelen, dat doet me goed. Jammer genoeg zit het weer niet altijd mee. Het zitten gaat iets vooruit. Als het kussen op een harde stoel ligt ,kan ik het wel een half uurtje uithouden.
Zo, dat was het weer voor deze week. Tot de volgende keer. Hans
Dinsdag werd ik gebeld door een verpleegster. Dat doen ze eens in de 4 weken om na te gaan hoe het met mij gaat. Mijn stoma is aan de onderkant een beetje terug aan het trekken waardoor er soms wat ontlasting onder de plak loopt. Het lekt niet, maar de ontlasting zit dan wel op mijn huid. Op den duur kan dat gaan irriteren. Zij stelde voor dat ik maar eens contact met de stomapoli moest opnemen. Daar ben ik donderdag geweest. Ik heb daar een goed gesprek gehad, over allerlei zaken. Ook heeft men mij daar een vulmiddel aan de hand gedaan waarmee ik de ruimte kan opvullen zodat de ontlasting niet meer zo makkelijk onder de plak kan lopen.
Vrijdag ben ik naar school gegaan. Sinterklaas kwam op bezoek, dat wilde ik natuurlijk niet missen! Het was erg leuk. Iedereen was verrast dat ik aanwezig was, zelfs de Sint stond te kijken. Ik werd dan ook hartelijk welkom geheten. Het gaf een goed gevoel om weer op school te zijn. Ik heb dan ook heel veel leuke reacties gehad. Ik heb me ook weer nuttig kunnen maken; juffen en techniek dat gaat niet altijd samen, ze waren dus blij dat ik er toevallig was.
Ik probeer elke dag een stuk te wandelen, dat doet me goed. Jammer genoeg zit het weer niet altijd mee. Het zitten gaat iets vooruit. Als het kussen op een harde stoel ligt ,kan ik het wel een half uurtje uithouden.
Zo, dat was het weer voor deze week. Tot de volgende keer. Hans
vrijdag 26 november 2010
Week 19 Tegenslag
Dinsdag werd ik al om 08.30 uur door dr. Konsten gebeld. De uitslag van de urine gaf aan dat daar niets aan de hand was. Waar mijn pijn met plassen dan wel vanaf kwam was niet echt duidelijk. Wellicht dat de bestraling nog nawerkt. Ik heb 's middags maar eens naar het Catharinaziekenhuis gebeld met de vraag of de bestraling inderdaad nog van invloed zou kunnen zijn. Men vond daar dat het te lang geleden was dat ik bestraald was waardoor ik nu geen klachten meer zou kunnen hebben. Mooi, maar nu wist ik nog niet waardoor de pijn werd veroorzaakt.
Een kennis, die vroeger stomaverpleegkundige is geweest, had mij een tip aan de hand gedaan. Ik heb namelijk nog steeds problemen met zitten, eigenlijk kan ik nog bijna niet op een gewone stoel zitten. Ik moest een stuk schuimrubber halen en daar in het midden een sleuf in laten maken. Dat heb ik gedaan. 's Avonds ben ik naar hem toe gegaan en hebben we samen het kussen nog beter op mijn billen aangepast. Nu kan ik iets beter zitten. Ik houd het nu wel een half uurtje uit. Lekker is anders maar toch, ik kan weer wat rustiger aan tafel zitten.
Op woensdag ben ik naar Venray gegaan voor een gesprek met de bedrijfsarts. Van hem kreeg ik te horen dat ik zelf moet bezien wanneer ik weer eens naar school ga. In het begin zal dat voor een kopje koffie zijn en daarna eventueel voor wat administratief werk. Na het gesprek ben ik nog met Karin en Dorien (vriendin van Boy) gaan winkelen in Venray. Ik kreeg daar steeds meer pijn en ook kreeg ik last van koude rillingen. Ik dacht dat ik wat oververmoeid was.
Op donderdag had ik meer pijn met plassen. Ik zat met tranen in de ogen op de wc. Ik moest weer denken aan de tijd na de bestraling, toen heb ik zo'n verschrikkelijke pijn gehad. Gelukkig was het nu niet zo erg, maar toch, leuk is anders.
Vrijdag heb ik, na aandringen van Karin, contact opgenomen met het ziekenhuis. Uiteindelijk kon ik op de spoedeisende hulp terecht. Daar heeft men mijn bloed en urine onderzocht. Als het bloed zeer hoge ontstekingswaarden zou aangeven zou ik een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven omdat er dan sprake zou kunnen zijn van een abces. Gelukkig was dat niet het geval, in het bloed waren de ontstekingswaarden wel verhoogd, passend bij blaasonsteking (en eventueel ontsteking van de prostaat). De urine gaf wel aan dat er sprake was van een behoorlijke blaasontsteking. Gelukkig dacht ik, nu kunnen ze tenminste gericht te werk gaan en de juiste medicatie verstrekken. Ik heb een antibioticakuur gekregen.
Een kennis, die vroeger stomaverpleegkundige is geweest, had mij een tip aan de hand gedaan. Ik heb namelijk nog steeds problemen met zitten, eigenlijk kan ik nog bijna niet op een gewone stoel zitten. Ik moest een stuk schuimrubber halen en daar in het midden een sleuf in laten maken. Dat heb ik gedaan. 's Avonds ben ik naar hem toe gegaan en hebben we samen het kussen nog beter op mijn billen aangepast. Nu kan ik iets beter zitten. Ik houd het nu wel een half uurtje uit. Lekker is anders maar toch, ik kan weer wat rustiger aan tafel zitten.
Op woensdag ben ik naar Venray gegaan voor een gesprek met de bedrijfsarts. Van hem kreeg ik te horen dat ik zelf moet bezien wanneer ik weer eens naar school ga. In het begin zal dat voor een kopje koffie zijn en daarna eventueel voor wat administratief werk. Na het gesprek ben ik nog met Karin en Dorien (vriendin van Boy) gaan winkelen in Venray. Ik kreeg daar steeds meer pijn en ook kreeg ik last van koude rillingen. Ik dacht dat ik wat oververmoeid was.
Op donderdag had ik meer pijn met plassen. Ik zat met tranen in de ogen op de wc. Ik moest weer denken aan de tijd na de bestraling, toen heb ik zo'n verschrikkelijke pijn gehad. Gelukkig was het nu niet zo erg, maar toch, leuk is anders.
Vrijdag heb ik, na aandringen van Karin, contact opgenomen met het ziekenhuis. Uiteindelijk kon ik op de spoedeisende hulp terecht. Daar heeft men mijn bloed en urine onderzocht. Als het bloed zeer hoge ontstekingswaarden zou aangeven zou ik een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven omdat er dan sprake zou kunnen zijn van een abces. Gelukkig was dat niet het geval, in het bloed waren de ontstekingswaarden wel verhoogd, passend bij blaasonsteking (en eventueel ontsteking van de prostaat). De urine gaf wel aan dat er sprake was van een behoorlijke blaasontsteking. Gelukkig dacht ik, nu kunnen ze tenminste gericht te werk gaan en de juiste medicatie verstrekken. Ik heb een antibioticakuur gekregen.
dinsdag 16 november 2010
Week 18 De hechtingen gaan er uit.
Op maandag ben ik een heel stuk gaan lopen. Ben ruim een uur onderweg geweest. Dat ging goed en zo kom ik eens van mijn achterste af. Tijdens het lopen ondervind ik weinig pijn. Toen ik thuis kwam voelde ik wel dat ik moe was maar tegelijkertijd ook voldaan. Ik ben toen lekker even gaan liggen.
Dinsdag moest ik weer naar dr. Konsten. De hechtingen zouden er waarschijnlijk uit worden gehaald. Ik was daar een beetje bang voor omdat ik dacht dat er misschien een paar hechtingen waren ingegroeid omdat ze er toch alweer 3 weken in zaten. Gelukkig viel het reuze mee. Hij zei dat hij er eerst een paar uit zou halen om te kijken of de wond dicht bleef. Aangezien dat het geval was heeft hij alle hechtingen verwijderd. Ik moest een afspraak maken voor over 3 weken, hij wil dan nog even kijken hoe het met de wond gaat.
Verder moest ik nog een plasje inleveren omdat ik nog steeds pijn heb met plassen. Volgende week dinsdag zal ik te horen krijgen wat het urine onderzoek heeft uitgewezen. Hopenlijk vinden ze iets, dan kunnen ze tenminste gericht gaan behandelen.
Voor de rest is de week rustig verlopen. Iedere dag wat wandelen, thuis wat hangen, een beetje in de tuin werken en af en toe bezoek ontvangen. Ik kom de dag redelijk door. De wond waar de hechtingen uit zijn gehaald is op een plaats en beetje open gaan staan. Gelukkig niet veel. Zitten wordt daardoor toch weer wat minder. Het herstel gaat mij natuurlijk te langzaam. Van de andere kant moet ik natuurlijk niet klagen. Ik ben pas 3 weken uit het ziekenhuis en ik weet dat het herstel nog wel wat weken gaat duren.
Zondag ben ik weer eens naar een wedstrijd van mijn team gaan kijken. Ik wordt node gemist. Maar ja, er waren wel meer afwezigen dus het zal niet alleen aan mijn afwezigheid hebben gelegen dat we verloren hebben. Na de wedstrijd heb ik nog lekker met de derde helft mee gedaan. De pilsjes smaakten wel. Volgende week hebben ze nog een wedstrijd te spelen en dan lonkt de winterstop. Is ook wel nodig want er lopen steeds meer geblesseerden rond. Mannen, succes zondag en tevens met het verdere herstel.
Ik ga ook weer afscheid nemen. Tot de volgende week.
Hans
Dinsdag moest ik weer naar dr. Konsten. De hechtingen zouden er waarschijnlijk uit worden gehaald. Ik was daar een beetje bang voor omdat ik dacht dat er misschien een paar hechtingen waren ingegroeid omdat ze er toch alweer 3 weken in zaten. Gelukkig viel het reuze mee. Hij zei dat hij er eerst een paar uit zou halen om te kijken of de wond dicht bleef. Aangezien dat het geval was heeft hij alle hechtingen verwijderd. Ik moest een afspraak maken voor over 3 weken, hij wil dan nog even kijken hoe het met de wond gaat.
Verder moest ik nog een plasje inleveren omdat ik nog steeds pijn heb met plassen. Volgende week dinsdag zal ik te horen krijgen wat het urine onderzoek heeft uitgewezen. Hopenlijk vinden ze iets, dan kunnen ze tenminste gericht gaan behandelen.
Voor de rest is de week rustig verlopen. Iedere dag wat wandelen, thuis wat hangen, een beetje in de tuin werken en af en toe bezoek ontvangen. Ik kom de dag redelijk door. De wond waar de hechtingen uit zijn gehaald is op een plaats en beetje open gaan staan. Gelukkig niet veel. Zitten wordt daardoor toch weer wat minder. Het herstel gaat mij natuurlijk te langzaam. Van de andere kant moet ik natuurlijk niet klagen. Ik ben pas 3 weken uit het ziekenhuis en ik weet dat het herstel nog wel wat weken gaat duren.
Zondag ben ik weer eens naar een wedstrijd van mijn team gaan kijken. Ik wordt node gemist. Maar ja, er waren wel meer afwezigen dus het zal niet alleen aan mijn afwezigheid hebben gelegen dat we verloren hebben. Na de wedstrijd heb ik nog lekker met de derde helft mee gedaan. De pilsjes smaakten wel. Volgende week hebben ze nog een wedstrijd te spelen en dan lonkt de winterstop. Is ook wel nodig want er lopen steeds meer geblesseerden rond. Mannen, succes zondag en tevens met het verdere herstel.
Ik ga ook weer afscheid nemen. Tot de volgende week.
Hans
zaterdag 13 november 2010
Week 17 Op controle
Dinsdag ben ik eerst naar de stomaverpleegkundige geweest. Zij heeft de hechtingen van het stoma verwijderd. We hebben haar gezegd dat ze aan Sinterklaas een nieuw scherp schaartje moet vragen. Haar schaartje was verschrikkelijk bot waardoor ik moest "lijden". Aan de zijkant zat een hechting niet goed vast. Daar zit een kleine opening tussen het stoma en de huid. De stomaverpleegkundige heeft daar een klein gaasje in gestopt zodat er geen ontlasting in komt. Dat moet ik thuis ook doen. De opening zal van onderuit langzaam dicht groeien.
Daarna ben ik naar dr. Konsten gegaan voor de verdere uitleg betreffende de uitslag. Hij heeft de wond bij mijn billen bekeken maar heeft de hechtingen laten zitten. Dat heeft hij gedaan omdat ik bestraald ben en hemo heb gehad waardoor mijn genezing langzamer gaat. Hij wil niet het risico lopen dat de wond open gaat staan, dan ben ik verder van huis. A.s. dinsdag moet ik weer terug, waarschijnlijk gaan dan de hechtingen er uit. Hij heeft het verslag van de patholoog met ons besproken. Alles zag er goed uit. Op dit moment gaat het redelijk met mij. Zitten is nog steeds niet prettig en houd ik niet lang vol. Dat zal ook nog wel een tijdje, weken, zo blijven. Verder heb ik ook nog steeds pijn met plassen. Ik heb een anitbioticakuur gekregen maar die helpt niet. Wellicht heeft de bestraling hier ook mee te maken. Vrijdag ben ik met Karin naar de stad gewandeld, dat ging goed. De hele dag op de bank hangen is ook niet alles. In de stad zijn we naar de vorderingen van de Maasboulevard gaan kijken. Toen we thuis kwamen ben ik lekker op de bank gaan liggen en heb ik een dutje gedaan. Vandaag, zaterdag is het hopeloos weer, het regent al de hele morgen en buienradar laat niet veel verbetering zien. Wandelen zit er voorlopig dus niet in.
Tot de volgende week,
Hans
Daarna ben ik naar dr. Konsten gegaan voor de verdere uitleg betreffende de uitslag. Hij heeft de wond bij mijn billen bekeken maar heeft de hechtingen laten zitten. Dat heeft hij gedaan omdat ik bestraald ben en hemo heb gehad waardoor mijn genezing langzamer gaat. Hij wil niet het risico lopen dat de wond open gaat staan, dan ben ik verder van huis. A.s. dinsdag moet ik weer terug, waarschijnlijk gaan dan de hechtingen er uit. Hij heeft het verslag van de patholoog met ons besproken. Alles zag er goed uit. Op dit moment gaat het redelijk met mij. Zitten is nog steeds niet prettig en houd ik niet lang vol. Dat zal ook nog wel een tijdje, weken, zo blijven. Verder heb ik ook nog steeds pijn met plassen. Ik heb een anitbioticakuur gekregen maar die helpt niet. Wellicht heeft de bestraling hier ook mee te maken. Vrijdag ben ik met Karin naar de stad gewandeld, dat ging goed. De hele dag op de bank hangen is ook niet alles. In de stad zijn we naar de vorderingen van de Maasboulevard gaan kijken. Toen we thuis kwamen ben ik lekker op de bank gaan liggen en heb ik een dutje gedaan. Vandaag, zaterdag is het hopeloos weer, het regent al de hele morgen en buienradar laat niet veel verbetering zien. Wandelen zit er voorlopig dus niet in.
Tot de volgende week,
Hans
woensdag 3 november 2010
Week 16: Naar huis en de uitslag!
Maandag kreeg ik te horen dat ik op dinsdag naar huis zou mogen. Heerlijk, daar keek ik wel naar uit. Op dinsdag zou ik dan 's morgens ook nog de uitslag van de patholoog krijgen.
Dinsdagmorgen was er echter nog geen uitslag, misschien dat die in de loop van de dag zou komen. Nadat alle uitschrijvingspapieren waren ingevuld en ik mijn laatste ontbijt, met een gekookt ei, had verorberd heb ik afscheid genomen van het personeel van afdeling K3. Ik moet zeggen dat ik perfect verzorgd ben op deze afdeling. Het verplegend personeel doet zijn uiterste best om alles zo goed mogelijk te regelen. Lang zitten lukt nog niet dus het ritje in de auto was niet zo heel prettig.
Thuis aangekomen heb ik meteen een luie ligstoel, die ik achter in de kamer heb
staan, uitgeprobeerd. Dat ging gelukkig redelijk goed. Daarin zit je een beetje onderuitgezakt waardoor de druk niet direct op je billen komt. Ook onze eetkamerstoelen zitten voor mij redelijk goed. Ik hou het daar wel 10 minuten in uit. Verder lig ik veel op de bank en loop eens wat rond in de tuin. Het eten en drinken gaat prima.
's Avonds ben ik met Karin een blokje om gewandeld. Dat ging best goed.
Woensdag heb ik 's morgens het stomazakje weer vervangen. Sinds dat ik uit het ziekenhuis ben ontslagen heb ik nog geen ontlasting gehad. Er komt wel steeds lucht naar buiten. Dat hoor je redelijk goed. Het klinkt als een flinke scheet. 's Morgens belde de stomaverpleegkundige om te vragen hoe het ging. Zij gaf aan dat het niet ongewoon was dat er nog geen ontlasting was. 's Avonds ben ik met het hele gezin bij mij moeder gaan eten. Het eten was heerlijk, zij kan namelijk heel lekker koken, maar het zitten was hopeloos. Ik was dan ook moe toen ik thuis kwam en ben niet meer naar de verjaardag van de overbuurman Paul geweest. Ik heb wel een flesje bier op hem gedronken. Het flesje was nog niet leeg of mijn stoma begon te produceren.
Donderdagmorgen moest ik de "plak", de schijf die op mijn buik zit geplakt en waarop ik het stomazakje vastklik, worden vervangen. Dat ging prima. In de loop van de morgen heb ik een kleine wandeling gemaakt. Het waaide hard maar de temperatuur was lekker, zelfs warm. Om 13.00 uur belde de chirug, hij had de uitslag. Ik mocht kiezen of ik een afspraak wilde maken om de uitslag poliklinisch te bespreken of dat ik hem via de telefoon wilde hebben. VIA DE TELEFOON heb ik natuurlijk gezegd. Gelukkig was er niets gevonden in de lymfeklieren die bij de operatie waren weggenomen. Dit was dus de uitslag waar ik op zat te wachten. Ik hoef dus geen vervolgtraject te gaan volgen! De verdere details zal ik komende dinsdag met hem bespreken als ik op controle moet.
Dinsdagmorgen was er echter nog geen uitslag, misschien dat die in de loop van de dag zou komen. Nadat alle uitschrijvingspapieren waren ingevuld en ik mijn laatste ontbijt, met een gekookt ei, had verorberd heb ik afscheid genomen van het personeel van afdeling K3. Ik moet zeggen dat ik perfect verzorgd ben op deze afdeling. Het verplegend personeel doet zijn uiterste best om alles zo goed mogelijk te regelen. Lang zitten lukt nog niet dus het ritje in de auto was niet zo heel prettig.
Thuis aangekomen heb ik meteen een luie ligstoel, die ik achter in de kamer heb
staan, uitgeprobeerd. Dat ging gelukkig redelijk goed. Daarin zit je een beetje onderuitgezakt waardoor de druk niet direct op je billen komt. Ook onze eetkamerstoelen zitten voor mij redelijk goed. Ik hou het daar wel 10 minuten in uit. Verder lig ik veel op de bank en loop eens wat rond in de tuin. Het eten en drinken gaat prima.'s Avonds ben ik met Karin een blokje om gewandeld. Dat ging best goed.
Woensdag heb ik 's morgens het stomazakje weer vervangen. Sinds dat ik uit het ziekenhuis ben ontslagen heb ik nog geen ontlasting gehad. Er komt wel steeds lucht naar buiten. Dat hoor je redelijk goed. Het klinkt als een flinke scheet. 's Morgens belde de stomaverpleegkundige om te vragen hoe het ging. Zij gaf aan dat het niet ongewoon was dat er nog geen ontlasting was. 's Avonds ben ik met het hele gezin bij mij moeder gaan eten. Het eten was heerlijk, zij kan namelijk heel lekker koken, maar het zitten was hopeloos. Ik was dan ook moe toen ik thuis kwam en ben niet meer naar de verjaardag van de overbuurman Paul geweest. Ik heb wel een flesje bier op hem gedronken. Het flesje was nog niet leeg of mijn stoma begon te produceren.
Donderdagmorgen moest ik de "plak", de schijf die op mijn buik zit geplakt en waarop ik het stomazakje vastklik, worden vervangen. Dat ging prima. In de loop van de morgen heb ik een kleine wandeling gemaakt. Het waaide hard maar de temperatuur was lekker, zelfs warm. Om 13.00 uur belde de chirug, hij had de uitslag. Ik mocht kiezen of ik een afspraak wilde maken om de uitslag poliklinisch te bespreken of dat ik hem via de telefoon wilde hebben. VIA DE TELEFOON heb ik natuurlijk gezegd. Gelukkig was er niets gevonden in de lymfeklieren die bij de operatie waren weggenomen. Dit was dus de uitslag waar ik op zat te wachten. Ik hoef dus geen vervolgtraject te gaan volgen! De verdere details zal ik komende dinsdag met hem bespreken als ik op controle moet.
zaterdag 30 oktober 2010
Week 15, het herstel...
Donderdag ging het redelijk. De maagsonde speelde mij wel behoorlijk parten. Die nacht heb ik bijna niet geslapen.
Vrijdag kreeg ik het helemaal voor de kiezen. Het was een echte shitdag. Ik heb ook alle bezoek af laten zeggen. Tegen de avond begon mijn buik flink te borrelen. Opeens kwam er ook een hoop ontlasting in het zakje gelopen, een raar gevoel maar het luchtte enorm op. Karin heeft later het zakje verwisseld, dat ging prima. Dit was het begin van de ommekeer. Toen ik ging slapen kreeg ik weer het rare gevoel. De maagslang zat behoorlijk in de weg. De nachtzuster had in de gaten dat ik niet in slaap kwam en heeft me daar toen wat voor gegeven. Ik werd vanmorgen dan ook pas om 06.00 uur wakker met wederom veel ontlasting. Daarna ben ik weer in slaap gevallen tot 08.45. Karin zat al tv te kijken.
De zaalarts kwam toen vrij snel, die gaf toestemming om de maagslang en de blaascatheter te verwijderen. Dat was een hele opluchting. Ik heb lekker gedoucht en zelf de plakker en de stomazak vervangen. Dat ging best goed. Vandaag heb ik een goede dag gehad. Vanavond heb ik een beetje soep en vannillevla gegeten. Ik mag ook al zelf naar het toilet om te plassen, ook dat lukt gelukkig.
Dat was het weer. Hopelijk slaap ik vannacht weer goed.
Tot de volgende keer.
Hans
Vrijdag kreeg ik het helemaal voor de kiezen. Het was een echte shitdag. Ik heb ook alle bezoek af laten zeggen. Tegen de avond begon mijn buik flink te borrelen. Opeens kwam er ook een hoop ontlasting in het zakje gelopen, een raar gevoel maar het luchtte enorm op. Karin heeft later het zakje verwisseld, dat ging prima. Dit was het begin van de ommekeer. Toen ik ging slapen kreeg ik weer het rare gevoel. De maagslang zat behoorlijk in de weg. De nachtzuster had in de gaten dat ik niet in slaap kwam en heeft me daar toen wat voor gegeven. Ik werd vanmorgen dan ook pas om 06.00 uur wakker met wederom veel ontlasting. Daarna ben ik weer in slaap gevallen tot 08.45. Karin zat al tv te kijken.
De zaalarts kwam toen vrij snel, die gaf toestemming om de maagslang en de blaascatheter te verwijderen. Dat was een hele opluchting. Ik heb lekker gedoucht en zelf de plakker en de stomazak vervangen. Dat ging best goed. Vandaag heb ik een goede dag gehad. Vanavond heb ik een beetje soep en vannillevla gegeten. Ik mag ook al zelf naar het toilet om te plassen, ook dat lukt gelukkig.
Dat was het weer. Hopelijk slaap ik vannacht weer goed.
Tot de volgende keer.
Hans
donderdag 28 oktober 2010
Week 15, de operatie
Maandagmorgen zijn Karin en ik om 05.15 uur op gestaan. Om 06.30 hebben wij ons op afdeling K3 gemeld waarna ik naar mijn kamer, met 4 personen, ben gebracht. Ze hadden mij gelukkig al verteld dat ik na de operatie in ieder geval op een 2-persoonskamer zou komen te liggen. Rond 07.45 ben ik naar de O.K. gebracht. Eerst moest de epiduraallijn in mijn rug ingebracht worden. Middels deze lijn wordt de pijnbestrijding geregeld. Die zorgt er eigenlijk voor dat ik zo goed als pijnloos ben. Ik zag een beetje op tegen het plaatsen van deze lijn. Er moest 2 keer geprikt worden maar toen zat hij toch goed. Ik ben in slaap gebracht en ben rond de middag weer bij gekomen op de afdeling medium care. Karin was daar toen ook al. 's Avonds zijn de kinderen en Pim en Dorien op bezoek geweest. Mijn chirurg, dr. Konsten, is ook nog langs geweest. Hij was tevreden over de operatie. 's Nachts slaap je weinig omdat om het uur de bloeddrukmeter aan springt en er regelmatig iemand komt kijken hoe alles met je gaat. De volgende morgen mocht ik om 11.00 uur naar afdeling K3. Ik lig daar op kamer 313.
Tussen de middag mocht ik al wat eten en 's avonds heb ik een lichte warme maaltijd gehad. Dit bekwam mij echter niet zo goed. Ik kreeg een behoorlijk dikke buik, net onder het middenrif. Het stoma produceerde wel wat ontlasting maar blijkbaar verliep de doorloop van het voedsel niet zo goed. Ik heb overgegeven. Ook op woensdag heb ik moeten overgeven. Dat luchtte wel op. Karin heeft mij gewassen en we hebben gelopen. Dat bevordert de werking van de darmen. 's Nachts moest ik weer overgeven waarna er toch besloten is om een maagsonde in te brengen. Die zorgt ervoor dat het teveel aan vocht in de maag wordt afgevoerd. Ondanks de sonde moest ik 's nachts toch weer overgeven, het hele bed zat vol. Maar goed, ik wordt hier goed verzorgd en vanmorgen stond Karin al weer naast mijn bed. Zij heeft mij gedouched en samen hebben we nog een wandeling over de afdeling gemaakt. Dat wandelen is noodzakelijk om de darmen weer te activeren. Om 10.00 uur kwam de stomaverpleegkundige. Die heeft Karin en mij uitgelegd hoe we de "plak", dat is de ring waar het stomazakje op geplaatst moet worden, moesten vervangen en hoe we de stoma moeten schoon maken. Dat ging best prima. Karin verzorgt mij super!!!!
Nu hoop ik dat de darmen zo snel mogelijk hun werk gaan doen zodat ik van die vervelende maagsonde af kom. Dat is niet zo'n prettig ding in je keel. Slikken is pijnlijk. Maar ja, wat moet, moet.
Tot de volgende blog.
Hans
Tussen de middag mocht ik al wat eten en 's avonds heb ik een lichte warme maaltijd gehad. Dit bekwam mij echter niet zo goed. Ik kreeg een behoorlijk dikke buik, net onder het middenrif. Het stoma produceerde wel wat ontlasting maar blijkbaar verliep de doorloop van het voedsel niet zo goed. Ik heb overgegeven. Ook op woensdag heb ik moeten overgeven. Dat luchtte wel op. Karin heeft mij gewassen en we hebben gelopen. Dat bevordert de werking van de darmen. 's Nachts moest ik weer overgeven waarna er toch besloten is om een maagsonde in te brengen. Die zorgt ervoor dat het teveel aan vocht in de maag wordt afgevoerd. Ondanks de sonde moest ik 's nachts toch weer overgeven, het hele bed zat vol. Maar goed, ik wordt hier goed verzorgd en vanmorgen stond Karin al weer naast mijn bed. Zij heeft mij gedouched en samen hebben we nog een wandeling over de afdeling gemaakt. Dat wandelen is noodzakelijk om de darmen weer te activeren. Om 10.00 uur kwam de stomaverpleegkundige. Die heeft Karin en mij uitgelegd hoe we de "plak", dat is de ring waar het stomazakje op geplaatst moet worden, moesten vervangen en hoe we de stoma moeten schoon maken. Dat ging best prima. Karin verzorgt mij super!!!!
Nu hoop ik dat de darmen zo snel mogelijk hun werk gaan doen zodat ik van die vervelende maagsonde af kom. Dat is niet zo'n prettig ding in je keel. Slikken is pijnlijk. Maar ja, wat moet, moet.
Tot de volgende blog.
Hans
zondag 24 oktober 2010
Week 14, Mallorca 2
Op maandag en dinsdag hebben we weer schitterend weer gehad. Maandag zijn we eerst naar een marktje gegaan. Die stelde jammer genoeg niets voor, wat groente en ouderwetse kleren. Toen zijn we maar met de bus door gereden naar Palma, het een en ander bekeken, lekker capuccino gedronken en weer langzaam aan naar "huis" gegaan. 's Middags hebben we lekker aan het zwembad gelegen. Ook op dinsdag hebben we nog lekker aan het zwembad gelegen en zijn we 's avonds bij het lokale India House gaan eten. Dat was heel lekker.
's Woendags moesten we om 07.35 uur voor het appartementencomplex staan, daar werden we door de bus opgepikt en naar het vliegveld gebracht. Om 11.00 uur zijn we van Mallorca opgestegen. Om 13.30 zijn we weer in Amsterdam geland, terug in Nederland van een fijne vakantie!
Op donderdag ben ik met de motor naar Maastricht gereden. Daar ligt een van mijn beste vrienden, Floor Marcelis. Floor heeft de ziekte van Kahler, beenmergkanker. Hij ondergaat in Maastricht een stamceltransplantatie. Toen ik daar was, was hij er nog redelijk aan, een beetje misselijk. Op vrijdag zouden ze zijn eigen stamcellen terug gaan plaatsen, daarna moet hij nog een week of drie in het AZM blijven. Toch wel vreemd dat 2 vrienden allebei op hetzelfde moment kanker hebben.
Vrijdag ben ik nog even bij de stomaverpleegkundige geweest. Die heeft de plaats van de stoma afgetekend. Voor mijn gevoel zit hij erg hoog, maar volgens haar kon het niet lager. De kans op lekkages is dan te groot. Bovendien moet ik de stoma goed kunnen zien zodat ik hem ook goed schoon kan maken.
Zaterdag ben ik met Floor geweest karten. Dat was hartstikke leuk. Tjonge, wat moet je bij dat karten hard aan het stuur trekken om de bocht door te komen. Toen we naar huis reden zei Floor dat het rijden in de auto nu wel heer raar aanvoelde.
Vanmiddag moet ik nog een keer naar het ziekenhuis, naar afdeling K3 waar ik kom te liggen, om bloed te laten prikken en een spuitje tegen trombose te halen.
Vanavond zijn Karin en ik bij Pim en Karlijn uitgenodigd om lekker te gaan eten, zij koken dan voor ons.
Morgen moet ik mij om 06.30 uur in het ziekenhuis melden. Daar wordt ik dan "klaar gemaakt" voor de operatie die om 08.15 uur zal plaats vinden.
Zo, dat was het voorlopig. Wanneer ik weer een stukje zal kunnen schrijven weet ik niet. Hopelijk is dat weer snel. Als het goed is kan ik in het ziekenhuis ook gebruik maken van een draadloos netwerk.
Tot dan, Hans
donderdag 21 oktober 2010
Week 13, Mallorca 1
Dinsdagavond 12 oktober ben ik op tijd, 19.30 uur, naar bed gegaan. We zouden om 22.30 met de trein naar Schiphol gaan. Floor heeft ons op het station afgezet. Vandaar zijn we met de trein via Rotterdam naar Schiphol gereden. Rond 01.00 uur zijn we op Schiphol aangekomen waarna we onze koffers hebben afgegeven en ons hebben ingechecked. Daarna hebben we wat proberen te slapen. Dat is maar een klein beetje gelukt. Rond 06.00 konden we aan boord van het vliegtuig waarna we rond 07.00 uur vertrokken zijn. Twee uurtjes later zijn we op Mallorca geland. Het was er al heerlijk weer. Bij het complex Pilllari Playa konden we gelukkig direct naar ons appartement. Daar hebben we de koffers neer gezet en zijn toen een stukje gaan lopen. Daarna zijn we naar bed gegaan omdat we "kei kapot" waren.
Op donderdag zijn we met de bus naar Palma de Mallorca (de hoofdstad) gegaan. Daar hebben we een beetje gewinkeld en daarna zijn we met een boemeltreintje naar Sollér gegaan. Dit was ons door veel mensen aangeraden. Het was een leuke rit van ongeveer een uur. In Sollér was de zon al meer door de wolken gekomen. Vandaaruit zijn we weer verder gegaan met een nog oudere electrische tram naar de haven. Hier hebben we lekker in het zonnetje gezeten met een heerlijk koud glas bier!
Vrijdag hebben we lekker een dag aan het strand gelegen. Heerlijk in de zon, vlak tegenover het appartementencomplex.
Zaterdag zijn we weer naar Palma gegaan. Toen hebben we gezellig gewinkeld.
Op zondag was de "lokale Venloop" in Palma, de marathon van Mallorca. Wij hebben
's morgens een fiets gehuurd en zijn naar Palma gefietst. Onderweg kwamen de eerste lopers ons al achterop. De sfeer was echter niet te vergelijken met die van de Venloop. Dan kunnen ze daar nog wel wat van "ons" leren. Toen we bijna in Palma aankwamen begon het te regenen. We zijn dan ook niet lang in Palma gebleven. Nadat we goed nat thuis kwamen hebben we ons lekker warm gedouched. Toen het later op de dag droog werd zijn we nog een behoorlijk stuk de ander kant op gefietst. Zodoende hebben we de hele boulevard wel gehad. Het grootste deel van de zuidkust wordt wel "beheerst" door de Duitsers. Er zijn daar meer Duitsers dan bij ons op zaterdag. De eettentjes zijn dus navenand.
Deel 2 volgt in week 14,
Groetjes, Hans
Op donderdag zijn we met de bus naar Palma de Mallorca (de hoofdstad) gegaan. Daar hebben we een beetje gewinkeld en daarna zijn we met een boemeltreintje naar Sollér gegaan. Dit was ons door veel mensen aangeraden. Het was een leuke rit van ongeveer een uur. In Sollér was de zon al meer door de wolken gekomen. Vandaaruit zijn we weer verder gegaan met een nog oudere electrische tram naar de haven. Hier hebben we lekker in het zonnetje gezeten met een heerlijk koud glas bier!
Vrijdag hebben we lekker een dag aan het strand gelegen. Heerlijk in de zon, vlak tegenover het appartementencomplex.
Zaterdag zijn we weer naar Palma gegaan. Toen hebben we gezellig gewinkeld.
Op zondag was de "lokale Venloop" in Palma, de marathon van Mallorca. Wij hebben
's morgens een fiets gehuurd en zijn naar Palma gefietst. Onderweg kwamen de eerste lopers ons al achterop. De sfeer was echter niet te vergelijken met die van de Venloop. Dan kunnen ze daar nog wel wat van "ons" leren. Toen we bijna in Palma aankwamen begon het te regenen. We zijn dan ook niet lang in Palma gebleven. Nadat we goed nat thuis kwamen hebben we ons lekker warm gedouched. Toen het later op de dag droog werd zijn we nog een behoorlijk stuk de ander kant op gefietst. Zodoende hebben we de hele boulevard wel gehad. Het grootste deel van de zuidkust wordt wel "beheerst" door de Duitsers. Er zijn daar meer Duitsers dan bij ons op zaterdag. De eettentjes zijn dus navenand.Deel 2 volgt in week 14,
Groetjes, Hans
maandag 11 oktober 2010
Week 12, Uitslag MRI
Deze week stond in het teken van de uitslag van de MRI-scan. Dinsdag had ik om 14.00 uur een afspraak met dr. Konsten. Hij vertelde dat er op de MRI te zien was dat de lymfeklieren kleiner waren geworden. Wat betreft de tumor kon hij niet precies zeggen hoe het daarmee was. Rond de tumor zit nog veel vocht vanwege de bestraling. Daardoor kon hij op de MRI-scan niet goed zien of deze nu daadwerkelijk kleiner was geworden. Hij heeft mij getoucheerd. Hij gaf aan dat de tumor goed soepel was en ook los zat. Dat was de vorige keer, in juli, niet het geval. Dit is een goed teken wat ook aangeeft dat de bestraling zeker zijn uitwerking heeft gehad. In ieder geval dus positieve berichten.
We hebben ook gesproken over de datum van de operatie. Die is nu vastgesteld op maandag 25 oktober.
's Woendags waren Boy en Dorien op bezoek. Toen hebben we ook besloten om voor de operatie nog een paar dagen weg te gaan. We hebben dan ook maar meteen een reis geboekt. Komende woensdag gaan we lekker voor een weekje naar Mallorca. Even proberen om tot rust te komen, dat zal wel lukken.
Zondag heb ik voorlopig voor de laatste keer met mijn team mee gespeeld. Het was heerlijk weer en we hebben een goede wedstrijd gespeeld. Ben benieuwd wanneer ik weer mee kan doen.
Tot de volgende keer, Hans
We hebben ook gesproken over de datum van de operatie. Die is nu vastgesteld op maandag 25 oktober.
's Woendags waren Boy en Dorien op bezoek. Toen hebben we ook besloten om voor de operatie nog een paar dagen weg te gaan. We hebben dan ook maar meteen een reis geboekt. Komende woensdag gaan we lekker voor een weekje naar Mallorca. Even proberen om tot rust te komen, dat zal wel lukken.
Zondag heb ik voorlopig voor de laatste keer met mijn team mee gespeeld. Het was heerlijk weer en we hebben een goede wedstrijd gespeeld. Ben benieuwd wanneer ik weer mee kan doen.
Tot de volgende keer, Hans
donderdag 30 september 2010
Week 11, MRI-scan
Tjonge jonge, toen ik maandag opstond voelde ik mij net een oud mannetje. Ik had spierpijn zoals ik nog nooit spierpijn had gehad. Dat heb ik de hele dag geweten. Trouwens op dinsdag was het net zo.
Maandag ben ik gewoon op tijd naar school gegaan. Ik ben de hele dag gebleven. Dat ging best goed.
Op dinsdag moest ik eerst met Floor naar de kaakchirurg, zij moest 2 verstandskiezen laten trekken. Het duurde redelijk lang, ze had dan ook een bol wangetje toen ze naar buiten kwam. Nadat ik Floor thuis had afgezet ben ik weer naar school gegaan.
Op woensdag moest ik om 09.00 uur in het ziekenhuis zijn om een MRI-scan te laten maken. De vorige keer had ik nog een rustgevend pilletje gehad omdat ik een beetje l
ast heb van claustrofobie. Deze keer had ik er geen genomen omdat het de vorige keer best meeviel. Toen ze mij door de scan schoven werd ik toch een beetje benauwd. Maar met mijn ogen dicht lukte het wel. Tijdens de scan lag ik met mijn hoofd aan de andere kant buiten de "tunnel". Je ligt een half uur op je rug en je mag dan niet bewegen. Koptelefoon op en maar luisteren naar de radio en het lawaai van de scan. Volgende week dinsdag krijg ik van de chirurg de uitslag, spannend.
Voordat ik op het apparaat ben gaan liggen heb ik nog aan de laborante gevraagd of ze een foto van mij wilde nemen. Ze keek mij een beetje raar aan en zei dat ze dat nog niet had mee gemaakt. Toch heeft ze de foto gemaakt.
Donderdag ben ik weer de hele dag naar school geweest. Er lag veel werk, dus het kwam goed van pas dat ik er weer was.
Op vrijdag was de schoolfotograaf op school. Ik ben natuurlijk ook op de foto gegaan, ook met mijn "eigen" groep 6. 's Middags moest ik voor de eerste keer bij de bedrijfsarts komen. Ik heb met hem gesproken over het feit dat ik weer graag 4 weken fulltime wilde gaan werken. Dat vond hij geen goed plan. Hij stelde dat ik er nu eerst voor moest zorgen dat ik lichamelijk en geestelijk zo optimaal mogelijk aan de "operatiestreep" moest zien te komen. Hij vond het prima dat ik ging werken, echter alleen op therapeutische basis. Dat zal ik de komende tijd dus ook gaan doen.
Het weekend bestond uit gezellig uit eten met vrienden en weer een lekkere pot hockey. Al was dat laatste vorige week leuker, deze week hebben we het in de laatste 10 minuten uit handen gegeven; 2-3verloren. Maar ja, het weer maakte veel goed.
Dinsdag krijg ik de uitslag van de MRI-scan te horen en zal ik ook wel de datum van de operatie te horen krijgen, spannend.
Tot de volgende keer, Hans
Maandag ben ik gewoon op tijd naar school gegaan. Ik ben de hele dag gebleven. Dat ging best goed.
Op dinsdag moest ik eerst met Floor naar de kaakchirurg, zij moest 2 verstandskiezen laten trekken. Het duurde redelijk lang, ze had dan ook een bol wangetje toen ze naar buiten kwam. Nadat ik Floor thuis had afgezet ben ik weer naar school gegaan.
Op woensdag moest ik om 09.00 uur in het ziekenhuis zijn om een MRI-scan te laten maken. De vorige keer had ik nog een rustgevend pilletje gehad omdat ik een beetje l
ast heb van claustrofobie. Deze keer had ik er geen genomen omdat het de vorige keer best meeviel. Toen ze mij door de scan schoven werd ik toch een beetje benauwd. Maar met mijn ogen dicht lukte het wel. Tijdens de scan lag ik met mijn hoofd aan de andere kant buiten de "tunnel". Je ligt een half uur op je rug en je mag dan niet bewegen. Koptelefoon op en maar luisteren naar de radio en het lawaai van de scan. Volgende week dinsdag krijg ik van de chirurg de uitslag, spannend.Voordat ik op het apparaat ben gaan liggen heb ik nog aan de laborante gevraagd of ze een foto van mij wilde nemen. Ze keek mij een beetje raar aan en zei dat ze dat nog niet had mee gemaakt. Toch heeft ze de foto gemaakt.
Donderdag ben ik weer de hele dag naar school geweest. Er lag veel werk, dus het kwam goed van pas dat ik er weer was.
Op vrijdag was de schoolfotograaf op school. Ik ben natuurlijk ook op de foto gegaan, ook met mijn "eigen" groep 6. 's Middags moest ik voor de eerste keer bij de bedrijfsarts komen. Ik heb met hem gesproken over het feit dat ik weer graag 4 weken fulltime wilde gaan werken. Dat vond hij geen goed plan. Hij stelde dat ik er nu eerst voor moest zorgen dat ik lichamelijk en geestelijk zo optimaal mogelijk aan de "operatiestreep" moest zien te komen. Hij vond het prima dat ik ging werken, echter alleen op therapeutische basis. Dat zal ik de komende tijd dus ook gaan doen.
Het weekend bestond uit gezellig uit eten met vrienden en weer een lekkere pot hockey. Al was dat laatste vorige week leuker, deze week hebben we het in de laatste 10 minuten uit handen gegeven; 2-3verloren. Maar ja, het weer maakte veel goed.
Dinsdag krijg ik de uitslag van de MRI-scan te horen en zal ik ook wel de datum van de operatie te horen krijgen, spannend.
Tot de volgende keer, Hans
zaterdag 25 september 2010
Week 10, weer een jaartje ouder geworden!
Maandag heb ik een rustige dag gehad. Ik heb eigenlijk weinig bijzonders gedaan.
Dinsdag was ik jarig, dat was natuurlijk wel leuk. Ik ben 's morgens naar school geweest. Ik had vlaai mee genomen die we in de pauze hebben opgegeten. Natuurlijk met een bakje koffie. '
s Avonds heb ik mijn verjaardag nog een klein beetje gevierd.
Op woensdag had ik mij voorgenomen om op tijd op te staan en lekker met de mot
or te gaan toeren. Blijkbaar had mijn verjaardag toch zoveel energie gevraagd dat ik toch maar wat langer ben blijven liggen. Ik ben uiteindelijk pas om 10.00 uur op de motor gestapt. Mijn doel, de Eifel, heb ik toch gehaald en de toertocht die ik eerder al eens had uitgestippeld heb ik deze keer wel helemaal uitgereden. Het was schitterend weer waardoor er meer collega-rijders op de weg zaten. Ik kwam 's avonds rond 17.00 uur weer thuis. Ik had 375 km. gereden en was toen wel erg moe maar het was wel een erg mooie dag.
Op donderdag ben ik 's middags naar school gegaan. Daar hadden ze de jaarlijkse spellendag. Het was schitterend weer en de kinderen hebben genoten, ik trouwens ook.
Vrijdag ben ik bijna de hele dag op school geweest. Van de kinderen van groep 8 heb ik een hééééle grote fruitschaal gekregen, dat was geweldig. 's Avonds hadden we bezoek. Het was heel gezellig maar toch heeft die dag me veel energie gekost. Ik ging dan ook zeer moe naar bed.
Zaterdag heb ik het weer rustig aan gedaan. Ook geprobeerd om wat bij te slapen. Dat is eigenlijk niet zo goed gelukt. 's Avonds nog naar een verjaardag geweest, het was gezellig echter ik had nog behoorlijk last van de vermoeidheid van de afgelopen dagen. We zijn dan ook op tijd naar huis gegaan. Het rare is dan dat ik niet in slaap kan komen ondanks dat ik heel moe ben.
Zondag ben ik weer met mijn hockey-team mee gegaan. We moesten in Roermond tegen Concordia spelen. Altijd een lastige wedstrijd. Ik heb weer een groot gedeelte van de wedstrijd mee kunnen spelen. Eindstand was 3-3. We hebben een prima wedstrijd gespeeld.
's Middags heb ik ook nog een eindje met Karin gefietst. 's Avonds ben ik op tijd naar bed gegaan en ben gelukkig direct in slaap gevallen. Maandagmorgen werd ik pas om 06.00 uur wakker. Ik had heelijk geslapen.
A.s. woensdag 29 september moet ik naar het ziekenhuis voor een MRI-scan. Die scan zal uitsluitsel geven wat het effect van de bestraling en de chemo op de tumor is. De uitslag krijg ik op dinsdag 5 oktober.
Groetjes en tot volgende keer,
Hans
Dinsdag was ik jarig, dat was natuurlijk wel leuk. Ik ben 's morgens naar school geweest. Ik had vlaai mee genomen die we in de pauze hebben opgegeten. Natuurlijk met een bakje koffie. '
s Avonds heb ik mijn verjaardag nog een klein beetje gevierd.
Op woensdag had ik mij voorgenomen om op tijd op te staan en lekker met de mot
or te gaan toeren. Blijkbaar had mijn verjaardag toch zoveel energie gevraagd dat ik toch maar wat langer ben blijven liggen. Ik ben uiteindelijk pas om 10.00 uur op de motor gestapt. Mijn doel, de Eifel, heb ik toch gehaald en de toertocht die ik eerder al eens had uitgestippeld heb ik deze keer wel helemaal uitgereden. Het was schitterend weer waardoor er meer collega-rijders op de weg zaten. Ik kwam 's avonds rond 17.00 uur weer thuis. Ik had 375 km. gereden en was toen wel erg moe maar het was wel een erg mooie dag.Op donderdag ben ik 's middags naar school gegaan. Daar hadden ze de jaarlijkse spellendag. Het was schitterend weer en de kinderen hebben genoten, ik trouwens ook.
Vrijdag ben ik bijna de hele dag op school geweest. Van de kinderen van groep 8 heb ik een hééééle grote fruitschaal gekregen, dat was geweldig. 's Avonds hadden we bezoek. Het was heel gezellig maar toch heeft die dag me veel energie gekost. Ik ging dan ook zeer moe naar bed.
Zaterdag heb ik het weer rustig aan gedaan. Ook geprobeerd om wat bij te slapen. Dat is eigenlijk niet zo goed gelukt. 's Avonds nog naar een verjaardag geweest, het was gezellig echter ik had nog behoorlijk last van de vermoeidheid van de afgelopen dagen. We zijn dan ook op tijd naar huis gegaan. Het rare is dan dat ik niet in slaap kan komen ondanks dat ik heel moe ben.
Zondag ben ik weer met mijn hockey-team mee gegaan. We moesten in Roermond tegen Concordia spelen. Altijd een lastige wedstrijd. Ik heb weer een groot gedeelte van de wedstrijd mee kunnen spelen. Eindstand was 3-3. We hebben een prima wedstrijd gespeeld.
's Middags heb ik ook nog een eindje met Karin gefietst. 's Avonds ben ik op tijd naar bed gegaan en ben gelukkig direct in slaap gevallen. Maandagmorgen werd ik pas om 06.00 uur wakker. Ik had heelijk geslapen.
A.s. woensdag 29 september moet ik naar het ziekenhuis voor een MRI-scan. Die scan zal uitsluitsel geven wat het effect van de bestraling en de chemo op de tumor is. De uitslag krijg ik op dinsdag 5 oktober.
Groetjes en tot volgende keer,
Hans
donderdag 16 september 2010
Week 9, weer op de motor gereden en naar school geweest.
Maandag 13 september ben ik weer eens een stukje gaan rennen. Ik ben 20 minuten onderweg geweest, het ging best goed.
Dinsdag was het weer een beetje minder. Ik was een beetje futloos. 's Morgens heb ik de morfinepleister van 12 microgram verwijderd en geen nieuwe meer opgeplakt. De rest van de dag heb ik daar geen last van gehad. 's Nachts kreeg ik wel weer het onrustige gevoel terug. Ik was weer helemaal bezweet en heb toen een schoon T-shirt aan gedaan. Ik ben ook maar een uurtje tv gaan kijken. In bed kon ik het niet meer houden. Ik lag alleen maar te draaien. Ik heb ook 2 paracetamols genomen. Toen ik weer naar bed ben gegaan ben ik gelukkig weer in slaap gevallen.
Woensdag ben ik sinds lang weer op de motor gestapt. Héérlijk was dat. Ik ben lekker naar school gereden. Daar heb ik met de collega's bijgepraat en genoten van de reacties van de kinderen. 's Avonds zijn Karin en ik naar Boy en Dorien in Maastricht geweest. Karin had kussentjes voor hen gemaakt. Als tractatie had Boy lekker voor ons gekookt.
's Nachts kon ik weer niet in slaap komen. Ik lig dan maar te draaien en te draaien. Hoe ik ook ga liggen maakt niet uit. Ik heb geen pijn maar een heel onrustig gevoel van binnen. Ik ben toen maar weer op gestaan en weer 2 paracetamols gepakt en even tv gekeken. Rond 01.00 uur ben ik weer naar bed gegaan. Toen heb ik gelukkig geslapen tot 05.00 uur.
Donderdagmorgen heb ik bij de chirurg een telefonische afspraak gemaakt om dit te bespreken. Ook wil ik het even hebben over het feit dat ik inmiddels 4 kg ben afgevallen. Toen hij belde gaf hij aan dat er niets abnormaals aan de hand was. Als ik maar eetlust had en ook normaal at was het afvallen geen probleem. Ik moest wel opletten dat ik geen koorts krijg, dan moet ik direct contact met hem opnemen.
Die ochtend ben ik wel naar school gegaan maar ik voelde mij echter niet zo goed als woensdag, daarom ben ik ook met de auto gegaan. Ik had woensdag toch teveel gedaan.
Op vrijdag heb ik het rustig aan gedaan, eerst de krant gelezen en toen nog wat in huis opgeruimd. Ook heb ik mijn nieuwe rijbewijs afgehaald en daarna ben ik gezellig met Karin gaan lunchen. 's Avonds zijn we met vrienden uit gaan eten. Het was gezellig en lekker maar toch zat ik niet zo goed in mijn vel. Ik had het dan weer koud en dan weer warm.
Op zaterdag heb ik het zwembad winterklaar gemaakt en nog een helft van het gras gesneden. Ik ben ook nog naar Intersport geweest om een nieuw trainingspak te kopen, een kado om dat ik dinsdag jarig ben. Ik ben van plan om morgen met mijn team mee te gaan en wil graag proberen om wat speelminuutjes te pakken.
Zondag heb ik lekker veel speelminuutjes kunnen pakken. Het was lekker weer en we hebben een leuke pot gespeeld. Alleen in de eerste helft heb ik 15 min. op de bank gezeten. De tweede helft heb ik helemaal gespeeld.
Thuis kon ik het toch wel merken. Ik ben lekker op de bank in slaap gevallen, maar ja, dat was ook wel te verwachten.
Tot volgende week, Hans
Dinsdag was het weer een beetje minder. Ik was een beetje futloos. 's Morgens heb ik de morfinepleister van 12 microgram verwijderd en geen nieuwe meer opgeplakt. De rest van de dag heb ik daar geen last van gehad. 's Nachts kreeg ik wel weer het onrustige gevoel terug. Ik was weer helemaal bezweet en heb toen een schoon T-shirt aan gedaan. Ik ben ook maar een uurtje tv gaan kijken. In bed kon ik het niet meer houden. Ik lag alleen maar te draaien. Ik heb ook 2 paracetamols genomen. Toen ik weer naar bed ben gegaan ben ik gelukkig weer in slaap gevallen.
Woensdag ben ik sinds lang weer op de motor gestapt. Héérlijk was dat. Ik ben lekker naar school gereden. Daar heb ik met de collega's bijgepraat en genoten van de reacties van de kinderen. 's Avonds zijn Karin en ik naar Boy en Dorien in Maastricht geweest. Karin had kussentjes voor hen gemaakt. Als tractatie had Boy lekker voor ons gekookt.
's Nachts kon ik weer niet in slaap komen. Ik lig dan maar te draaien en te draaien. Hoe ik ook ga liggen maakt niet uit. Ik heb geen pijn maar een heel onrustig gevoel van binnen. Ik ben toen maar weer op gestaan en weer 2 paracetamols gepakt en even tv gekeken. Rond 01.00 uur ben ik weer naar bed gegaan. Toen heb ik gelukkig geslapen tot 05.00 uur.
Donderdagmorgen heb ik bij de chirurg een telefonische afspraak gemaakt om dit te bespreken. Ook wil ik het even hebben over het feit dat ik inmiddels 4 kg ben afgevallen. Toen hij belde gaf hij aan dat er niets abnormaals aan de hand was. Als ik maar eetlust had en ook normaal at was het afvallen geen probleem. Ik moest wel opletten dat ik geen koorts krijg, dan moet ik direct contact met hem opnemen.
Die ochtend ben ik wel naar school gegaan maar ik voelde mij echter niet zo goed als woensdag, daarom ben ik ook met de auto gegaan. Ik had woensdag toch teveel gedaan.
Op vrijdag heb ik het rustig aan gedaan, eerst de krant gelezen en toen nog wat in huis opgeruimd. Ook heb ik mijn nieuwe rijbewijs afgehaald en daarna ben ik gezellig met Karin gaan lunchen. 's Avonds zijn we met vrienden uit gaan eten. Het was gezellig en lekker maar toch zat ik niet zo goed in mijn vel. Ik had het dan weer koud en dan weer warm.
Op zaterdag heb ik het zwembad winterklaar gemaakt en nog een helft van het gras gesneden. Ik ben ook nog naar Intersport geweest om een nieuw trainingspak te kopen, een kado om dat ik dinsdag jarig ben. Ik ben van plan om morgen met mijn team mee te gaan en wil graag proberen om wat speelminuutjes te pakken.
Zondag heb ik lekker veel speelminuutjes kunnen pakken. Het was lekker weer en we hebben een leuke pot gespeeld. Alleen in de eerste helft heb ik 15 min. op de bank gezeten. De tweede helft heb ik helemaal gespeeld.
Thuis kon ik het toch wel merken. Ik ben lekker op de bank in slaap gevallen, maar ja, dat was ook wel te verwachten.
Tot volgende week, Hans
vrijdag 10 september 2010
Week 8, Gelukkig zit er toch wel een stijgende lijn in.
Maandag 6 september was een leuke dag. 's Morgens rustig aan gedaan en 's middags in de tuin gewerkt. Ik kreeg ook nog bezoek van vrienden. We hebben lekker in het zonnetje gezeten en een pilsje en een wijntje gedronken.
Dinsdag kwam er een pijnlijk plekje op mijn achterwerk opzetten.
Woensdag zette dit behoorlijk door. Ik heb toen de chirurg gebeld voor een afspraak. Ik kon donderdagmorgen terecht. Woensdagavond ben ik in warm water met soda gaan zitten. Dat luchtte op, het abces sprong open en de druk was er vanaf.
Op donderdag constateerde de chirurg dat het er best goed uit zag. Tegen de avond kreeg ik een onrustig gevoel over mij, ik werd ook een beetje duizelig. Ik had 's morgens mijn morfinepleister verwijderd en geen nieuwe opgeplakt. Toen ik de bijsluiter nog eens las zag ik dat het abrupt stoppen met de pleister tot afkickverschijnselen kan leiden. Ik heb toen maar weer een pleister geplakt, nu 25 microgram, was eerst 50 microgram. Na een uurtje verdween het rare gevoel.
Vrijdag moest ik bij het gemeentekantoor zijn voor het verlengen van mijn rijbewijs. Aangezien ik niet mag rijden i.v.m. de medicatie en het abces het fietsen ook niet prettig maakt ben ik te voet naar de gemeente gegaan. Heen ging nog redelijk, de terugweg was toch wel minder prettig.
Zaterdagochtend voelde ik mij niet lekker. Voor 's avonds hadden we met vrienden afgesproken, zij zouden bij ons komen eten. Ik had er niet zoveel zin in, we hebben het toch door laten gaan. Het is een hele gezellige avond geworden. Ik heb ook nog een morfinepleister geplakt, dit keer 12 microgram. Ik hoop dat dit de laatse is, dat zie ik in de loop van de komende week wel.
Zondag ben ik naar de hockeywedstrijden van mijn dochters Floor en Karlijn gaan kijken.
's Morgens op de fiets naar Tegelen, dat ging goed. Op de terugweg wel een nat pak gehaald, het regende pijpenstelen. 's Middags naar "d'n Berg" met de auto. Er was een scheidsrechter tekort. Ik heb toen gefloten, ook dat ging goed, ik had geen last van pijn. Al met al een prima dag dus.
Hopelijk zet deze lijn zich nu eens echt door.
Wellicht kan ik komende week eens een keer op school gaan kijken, daar zie ik naar uit.
Tot de volgende keer,
Hans
Dinsdag kwam er een pijnlijk plekje op mijn achterwerk opzetten.
Woensdag zette dit behoorlijk door. Ik heb toen de chirurg gebeld voor een afspraak. Ik kon donderdagmorgen terecht. Woensdagavond ben ik in warm water met soda gaan zitten. Dat luchtte op, het abces sprong open en de druk was er vanaf.
Op donderdag constateerde de chirurg dat het er best goed uit zag. Tegen de avond kreeg ik een onrustig gevoel over mij, ik werd ook een beetje duizelig. Ik had 's morgens mijn morfinepleister verwijderd en geen nieuwe opgeplakt. Toen ik de bijsluiter nog eens las zag ik dat het abrupt stoppen met de pleister tot afkickverschijnselen kan leiden. Ik heb toen maar weer een pleister geplakt, nu 25 microgram, was eerst 50 microgram. Na een uurtje verdween het rare gevoel.
Vrijdag moest ik bij het gemeentekantoor zijn voor het verlengen van mijn rijbewijs. Aangezien ik niet mag rijden i.v.m. de medicatie en het abces het fietsen ook niet prettig maakt ben ik te voet naar de gemeente gegaan. Heen ging nog redelijk, de terugweg was toch wel minder prettig.
Zaterdagochtend voelde ik mij niet lekker. Voor 's avonds hadden we met vrienden afgesproken, zij zouden bij ons komen eten. Ik had er niet zoveel zin in, we hebben het toch door laten gaan. Het is een hele gezellige avond geworden. Ik heb ook nog een morfinepleister geplakt, dit keer 12 microgram. Ik hoop dat dit de laatse is, dat zie ik in de loop van de komende week wel.
Zondag ben ik naar de hockeywedstrijden van mijn dochters Floor en Karlijn gaan kijken.
's Morgens op de fiets naar Tegelen, dat ging goed. Op de terugweg wel een nat pak gehaald, het regende pijpenstelen. 's Middags naar "d'n Berg" met de auto. Er was een scheidsrechter tekort. Ik heb toen gefloten, ook dat ging goed, ik had geen last van pijn. Al met al een prima dag dus.
Hopelijk zet deze lijn zich nu eens echt door.
Wellicht kan ik komende week eens een keer op school gaan kijken, daar zie ik naar uit.
Tot de volgende keer,
Hans
maandag 6 september 2010
Week 7, Lekker een paar dagen naar zee geweest!
Dinsdag ben ik weer naar de spoedeisende hulp gegaan. Gelukkig was Floor thuis, die heeft mij toen naar het ziekenhuis gebracht. Dat was de eerste keer dat ze mij met de auto ergens naartoe heeft gebracht. Handig als de "kleine kinderen" groot worden en het rijbewijs hebben. De dienstdoende arts gaf aan dat hij alleen maar aan pijnbestrijding kon doen. Samen met hem hebben we een schema voor de medicatie opgesteld. Ik moet ervoor zorgen dat ik de spiegel betreffende de pijn-medicatie zo hoog mogelijk houd. Daarvoor hebben we een schema opgesteld waarbij ik door de dag heen allerlei pijnbestrijders inneem. Op momenten dat ik naar de wc ga kan ik ook nog eens de neusverstuiver gebruiken. Dit werkt best goed. Daarom hebben we op dinsdag besloten om woensdag naar Cadzand te gaan. De weersverwachtingen waren immers goed. We hebben genoten van het goede weer, het strand en de leuke plaatsen in Zeeuws-Vlaanderen. Vrijdag zijn we naar Brugge geweest, een heel leuk stadje, een aanrader. Op zaterdag zijn we naar Knokke gefietst. Lekker op de Boulevard op een terrasje gezeten en genoten van een Leffe. 's Avonds hebben we in Groede een lekker visje gegeten. Op zaterdag heb ik ook minder medicatie genomen. Daar heb ik op zondag voor moeten boeten. Mijn lichaam kan dat blijkbaar nog niet aan. Vanmorgen heb ik dan ook maar weer gewoon de hele rattaplan aan medicijnen ingenomen. Vandaag is het dan ook best goed gegaan. De gang naar het toilet is nog wel pijnlijk, echter het gaat langzaam de goede kant op. Het is echter nog steeds een weg van "ups en downs".
Tot de volgend keer, Hans
woensdag 25 augustus 2010
Week 6, de morfine helpt bij tijd en wijle.
Vorig weekend heb ik er behoorlijk van gelust. De pijn was mensonterend. Zaterdagnacht ben ik zelfs naar de EHBO gegaan omdat ik het niet meer hield. Ik heb toen een morfinepleister gekregen. De pleister blijft iedere keer 3 dagen zitten en dan mag ik hem verwisselen. De pleister moet ervoor zorgen dat de morfine gelijkmatig wordt verdeeld. Omdat ik na de stoelgang regelmatig wordt geconfronteerd met hevige pijnen heb ik ook nog een neusverstuiver gekregen. Die werkt vrij snel, na ongeveer een kwartier neemt de pijn dan af.
Deze week staat het Zomerparkfeest op het programma. Sinds een jaar of 5 zijn Karin en ik daar vrijwilliger. Dit jaar zal dat voor mij een heel stuk minder zijn. Ik ben er dinsdag en woensdag even geweest kijken. Ze hebben al een "privé-toilet" voor mij geregeld, dat is super. Maar dat is het Zomerparkfeest en zijn vrijwilligers sowieso. Dindsdag en woensdag ben ik even op het terrein geweest. Helaas zorgt lichaamsbeweging ervoor dat mijn darmen gaan werken, dan moet ik natuurlijk naar het toilet, met alle gevolgen van dien. Ik ben dan ook niet lang in het park geweest.
Donderdag, de eerste dag van het zomerparkfeest, ben ik er niet geweest. Ik had te veel last van pijn. De neusverstuiver werkt wel, maar ik mag die maar 4 keer per dag gebruiken, daar kom ik niet mee uit. Vrijdag had ik een afspraak bij de oncoloog. Het bloed was goed. Ik heb met haar over de pijn en de neusverstuiver gesproken, die mocht ik gelukkig vaker gebruiken. Dat werkt dan ook een stuk beter. Op het eind van de middag ben ik naar het park gegaan. Dat ging best wel redelijk. Het werk leidt af en ik ben dan ook pas om 01.00 uur naar huis gegaan. Zaterdag ben ik ook weer naar het park gegaan. Echter pas om 18.00 uur. Overdag kreeg ik de pijn niet goed onder controle. Naast mijn werkzaamheden heb ik ook nog naar de band Staff Benda Bilili gekeken, een groep uit Kinshasa. De meeste bandleden hebben polio, ze zitten dan ook in rolstoelen of hangen op krukken op het podium. Vrijdag had ik de documentaire over deze band gezien. Tegen 23.00 uur moest ik naar het toilet, daarna was het niet meer leuk. Ik ben dan ook om 24.00 uur naar huis gegaan.
Zondag verliep weer niet zo goed. Ik ben toen ook niet naar het Park geweest. Ik heb het grootste gedeelte van de dag in bed gelegen.
Hopelijk brengt de komende week, week 7, de ommekeer. Misschien gaan Karin en ik een paar dagen naar zee. De weersvoorspellingen zijn redelijk. Zo kunnen we even op andere gedachten komen.
Graag wil ik iedereen bedanken die mij via de mail, de post, de telefoon, etc. een hart onder de riem wil steken. Dat doet mij, Karin en de kinderen erg goed.
Groetjes, Hans
Deze week staat het Zomerparkfeest op het programma. Sinds een jaar of 5 zijn Karin en ik daar vrijwilliger. Dit jaar zal dat voor mij een heel stuk minder zijn. Ik ben er dinsdag en woensdag even geweest kijken. Ze hebben al een "privé-toilet" voor mij geregeld, dat is super. Maar dat is het Zomerparkfeest en zijn vrijwilligers sowieso. Dindsdag en woensdag ben ik even op het terrein geweest. Helaas zorgt lichaamsbeweging ervoor dat mijn darmen gaan werken, dan moet ik natuurlijk naar het toilet, met alle gevolgen van dien. Ik ben dan ook niet lang in het park geweest.
Donderdag, de eerste dag van het zomerparkfeest, ben ik er niet geweest. Ik had te veel last van pijn. De neusverstuiver werkt wel, maar ik mag die maar 4 keer per dag gebruiken, daar kom ik niet mee uit. Vrijdag had ik een afspraak bij de oncoloog. Het bloed was goed. Ik heb met haar over de pijn en de neusverstuiver gesproken, die mocht ik gelukkig vaker gebruiken. Dat werkt dan ook een stuk beter. Op het eind van de middag ben ik naar het park gegaan. Dat ging best wel redelijk. Het werk leidt af en ik ben dan ook pas om 01.00 uur naar huis gegaan. Zaterdag ben ik ook weer naar het park gegaan. Echter pas om 18.00 uur. Overdag kreeg ik de pijn niet goed onder controle. Naast mijn werkzaamheden heb ik ook nog naar de band Staff Benda Bilili gekeken, een groep uit Kinshasa. De meeste bandleden hebben polio, ze zitten dan ook in rolstoelen of hangen op krukken op het podium. Vrijdag had ik de documentaire over deze band gezien. Tegen 23.00 uur moest ik naar het toilet, daarna was het niet meer leuk. Ik ben dan ook om 24.00 uur naar huis gegaan.
Zondag verliep weer niet zo goed. Ik ben toen ook niet naar het Park geweest. Ik heb het grootste gedeelte van de dag in bed gelegen.
Hopelijk brengt de komende week, week 7, de ommekeer. Misschien gaan Karin en ik een paar dagen naar zee. De weersvoorspellingen zijn redelijk. Zo kunnen we even op andere gedachten komen.
Graag wil ik iedereen bedanken die mij via de mail, de post, de telefoon, etc. een hart onder de riem wil steken. Dat doet mij, Karin en de kinderen erg goed.
Groetjes, Hans
woensdag 18 augustus 2010
Week 5, met de taxi naar het Catharina ziekenhuis
Maandag ben ik voor de eerste keer met de taxi gegaan, dat ging prima. Ik zat alleen in de taxi en heb gezellig zitten keuvelen met de chauffeuze. Haar man had al 12 jaar een stoma en had, net als ik, op 52 jarige leeftijd ook darmkanker gekregen. Het ging prima met hem. Dat sterkt mij weer!
Met mij gaat het steeds minder goed. Dat wil zeggen, op de momenten dat ik naar het toilet moet, ga ik door een hel. Op maandag heb ik in Eindhoven een gesprekje met de arts gehad. Haar heb ik gevraagd of ik niet méér paracetamol mocht innemen, dat was gelukkig geen probleem. Tevens mocht ik de Tramadol blijven innemen, niet dat die veel doet, maar toch, alle beetjes helpen. Van dinsdag op woensdag heb ik tot 03.00 uur geslapen toen moest ik naar het toilet, daarna was de pijn heel lang hevig aanwezig, nog Tramadol ingenomen, maar eer dat die werkte was ik weer een uur verder. Het was hopeloos, tegen de morgen ben ik even in slaap gevallen. Woensdagavond na het eten moest ik wel 3 of 4 keer kort na elkaar naar het toilet, de pijn was zeer hevig. Vochtige wc-doekjes helpen wel iets maar doen toch ook veel pijn.
Nog 2 dagen bestralen en dan zal het hopelijk langzaam beter worden.
Vrijdag 20-08-2010; vandaag voor de laatste keer, YES!!!!!!, naar Eindhoven geweest. Toch nog even naar de dokter geweest. Donderdagavond heb ik via de huisartsenpost in Venlo een zwaardere pijnstiller gekregen. Ik hield het niet meer uit. De radiotherapeute in het Catharina-ziekenhuis vond dit prima, ze heeft me nog wat extra tabletten gegeven.
Nu begint het aftellen. Ik moet echter nog wel een dag of 7 wachten op echte verbetering. We houden goede moed.
Tot de volgende keer, Hans
Met mij gaat het steeds minder goed. Dat wil zeggen, op de momenten dat ik naar het toilet moet, ga ik door een hel. Op maandag heb ik in Eindhoven een gesprekje met de arts gehad. Haar heb ik gevraagd of ik niet méér paracetamol mocht innemen, dat was gelukkig geen probleem. Tevens mocht ik de Tramadol blijven innemen, niet dat die veel doet, maar toch, alle beetjes helpen. Van dinsdag op woensdag heb ik tot 03.00 uur geslapen toen moest ik naar het toilet, daarna was de pijn heel lang hevig aanwezig, nog Tramadol ingenomen, maar eer dat die werkte was ik weer een uur verder. Het was hopeloos, tegen de morgen ben ik even in slaap gevallen. Woensdagavond na het eten moest ik wel 3 of 4 keer kort na elkaar naar het toilet, de pijn was zeer hevig. Vochtige wc-doekjes helpen wel iets maar doen toch ook veel pijn.
Nog 2 dagen bestralen en dan zal het hopelijk langzaam beter worden.
Vrijdag 20-08-2010; vandaag voor de laatste keer, YES!!!!!!, naar Eindhoven geweest. Toch nog even naar de dokter geweest. Donderdagavond heb ik via de huisartsenpost in Venlo een zwaardere pijnstiller gekregen. Ik hield het niet meer uit. De radiotherapeute in het Catharina-ziekenhuis vond dit prima, ze heeft me nog wat extra tabletten gegeven.
Nu begint het aftellen. Ik moet echter nog wel een dag of 7 wachten op echte verbetering. We houden goede moed.
Tot de volgende keer, Hans
zaterdag 14 augustus 2010
Week 4, de laatste met de motor?
De ongemakken nemen toe. Er wordt me wel eens gevraagd:"wat voel je dan"? Ik vergelijk het dan maar met een schaafwond die met jodium wordt behandeld, alles behalve prettig. Ontlasting is natuurlijk niet al te schoon en als dat dan langs een geïrriteerde huid loopt weet je het wel.
Dinsdag zijn we nog bij de chirurg, dr. Konsten, geweest. Hij constateerde dat het allemaal geïrriteerd was. Niet alleen de tumor wordt beinvloedt door de bestraling, ook het gezonde weefsel er om heen. Voor de pijn heb ik Tramadol gekregen. Een pijnstiller op morfinebasis. Die heb ik vanmorgen voor het eerst ingenomen. Ik weet op dit moment nog niet hoe dit werkt. Tot op heden kon ik mij nog redelijk redden met 6 paracetamols per dag, alhoewel, vrijdagavond ben ik na een half uur al van een feestje naar huis gegaan. Het was geen doen.
Dr. Konsten vertelde dat er tegenwoordig na de bestraling langer gewacht wordt eer men gaat opereren. In het verleden was dat na ongeveer 6 weken, tegenwoordig wachten ze 8 tot 12 weken. De reden hiervoor is o.a. dat ze liever in gezond dan in "ziek" weefsel snijden.
De bestraling en chemo werken toch nog heel lang na. Het overige weefsel heeft zo langer de tijd om te herstellen. Ik heb voor 29 september een afspraak voor een MRI-scan. Aan de hand van de scan wordt dan de operatie gepland. Hij verwacht niet dat ik hiervoor naar Eindhoven moet, waar tijdens de operatie bestaald kan worden.
Maandag begin ik aan de laatste week "Eindhoven". Zoals ik mij nu voel zal ik dan niet meer met de motor gaan. Vind ik wel shit, maar ja, wat niet kan, kan niet. Daar moet ik mij maar bij neerleggen. Of het dan auto of taxi wordt moet ik nog even bezien.
Na de bestraling zal de pijn nog wel een of twee weken aanhouden. Daarna moet het allemaal beter gaan worden. Ik kijk daar naar uit.
Volgend weekend zal ik jullie over de laatste week Eindhoven berichten.
Groetjes, Hans
Dinsdag zijn we nog bij de chirurg, dr. Konsten, geweest. Hij constateerde dat het allemaal geïrriteerd was. Niet alleen de tumor wordt beinvloedt door de bestraling, ook het gezonde weefsel er om heen. Voor de pijn heb ik Tramadol gekregen. Een pijnstiller op morfinebasis. Die heb ik vanmorgen voor het eerst ingenomen. Ik weet op dit moment nog niet hoe dit werkt. Tot op heden kon ik mij nog redelijk redden met 6 paracetamols per dag, alhoewel, vrijdagavond ben ik na een half uur al van een feestje naar huis gegaan. Het was geen doen.
Dr. Konsten vertelde dat er tegenwoordig na de bestraling langer gewacht wordt eer men gaat opereren. In het verleden was dat na ongeveer 6 weken, tegenwoordig wachten ze 8 tot 12 weken. De reden hiervoor is o.a. dat ze liever in gezond dan in "ziek" weefsel snijden.
De bestraling en chemo werken toch nog heel lang na. Het overige weefsel heeft zo langer de tijd om te herstellen. Ik heb voor 29 september een afspraak voor een MRI-scan. Aan de hand van de scan wordt dan de operatie gepland. Hij verwacht niet dat ik hiervoor naar Eindhoven moet, waar tijdens de operatie bestaald kan worden.
Maandag begin ik aan de laatste week "Eindhoven". Zoals ik mij nu voel zal ik dan niet meer met de motor gaan. Vind ik wel shit, maar ja, wat niet kan, kan niet. Daar moet ik mij maar bij neerleggen. Of het dan auto of taxi wordt moet ik nog even bezien.
Na de bestraling zal de pijn nog wel een of twee weken aanhouden. Daarna moet het allemaal beter gaan worden. Ik kijk daar naar uit.
Volgend weekend zal ik jullie over de laatste week Eindhoven berichten.
Groetjes, Hans
zondag 8 augustus 2010
Week 3, het begint pijnlijk te worden
Afgelopen weekend kwamen de eerste bijwerkingen om de hoek kijken. Had de laborante in Eindhoven toch gelijk, zij zei immers dat de meeste pantiënten in de 3e en 4e week last begonnen te krijgen. Bij mij uit zich dat in het, bij vlagen, heel vaak naar het toilet moeten omdat ik dan een geweldige aandrang krijg. Ik moet dan snel zijn om bij het toilet te komen maar als ik dan ga zitten komt er meestal maar een heel klein beetje. Echter het ontlasten gaat steeds meer pijn doen. Ik zit dan ook met de tranen in mijn ogen op het toilet. Ik heb geen last van harde ontlasting, dus dat kan het niet zijn. Van een achterneef had ik "movicolon" gekregen. Dat is een middel dat ervoor zorgt dat de ontlasting wat zachter wordt. Voordat ik dat ben gaan innemen heb ik even contact opgenomen met het ziekenhuis, daar gaf men aan dat het prima was om dit te gebruiken. Van de radiotherapeute in Eindhoven heb ik verdovende lidocainecreme gekregen omdat ik een zeer schraal gevoel rond de anus krijg. Dat werkt wel redelijk.
Omdat de blaas dicht in de buurt van het bestralingsgebied zit krijgt die ook iets mee van de bestraling. Daardoor is het plassen ook pijnlijk. Gelukkig komt daar wel een normale hoeveelheid.
Verder heb ik deze week twee gesprekken gehad, een in Eindhoven met de radiotherapeute en een in Venlo met de oncoloog. Bij de radiotherapeute hebben we het o.a. gehad over de mogelijkheid van bestralen tijdens de operatie. Dat is een optie, die wordt pas besproken als er vlak voor de operatie een scan is gemaakt. Dan kan men pas zien of dit noodzakelijk is. Mocht dit het geval zijn, wordt ik in Eindhoven geopereerd. Bij de oncoloog heb ik eigenlijk alleen te horen gekregen dat er aan mijn bloed niets bijzonders te zien was.
Van de chemo merk ik eigenlijk niets. De oncoloog gaf aan dat dit komt doordat het een lage dosering is die alleen bedoeld is om de bestraling te ondersteunen.
Zo dat was het weer voor deze week. Volgende week heb ik een gesprek met de chirurg in Venlo, daarover zal ik jullie volgend weekend wel weer berichten.
Tot de volgende week, Hans
Omdat de blaas dicht in de buurt van het bestralingsgebied zit krijgt die ook iets mee van de bestraling. Daardoor is het plassen ook pijnlijk. Gelukkig komt daar wel een normale hoeveelheid.
Verder heb ik deze week twee gesprekken gehad, een in Eindhoven met de radiotherapeute en een in Venlo met de oncoloog. Bij de radiotherapeute hebben we het o.a. gehad over de mogelijkheid van bestralen tijdens de operatie. Dat is een optie, die wordt pas besproken als er vlak voor de operatie een scan is gemaakt. Dan kan men pas zien of dit noodzakelijk is. Mocht dit het geval zijn, wordt ik in Eindhoven geopereerd. Bij de oncoloog heb ik eigenlijk alleen te horen gekregen dat er aan mijn bloed niets bijzonders te zien was.
Van de chemo merk ik eigenlijk niets. De oncoloog gaf aan dat dit komt doordat het een lage dosering is die alleen bedoeld is om de bestraling te ondersteunen.
Zo dat was het weer voor deze week. Volgende week heb ik een gesprek met de chirurg in Venlo, daarover zal ik jullie volgend weekend wel weer berichten.
Tot de volgende week, Hans
vrijdag 30 juli 2010
Week 2 zit er op.
De 2e week is alweer voorbij. Tot op heden gaat het goed, geen last van de chemo en/of de bestraling. Woensdag had ik een afspraak bij de radiotherapeute in Eindhoven. Ik zou van de laborantes het een en ander mee krijgen voor dr. van den Berg. Echter toen ik van de bestralingstafel af kwam werd mij medegedeeld dat dr. van den Berg niet aanwezig was. Ze was plotseling weggeroepen. Dat was een beetje een tegenvaller, zeker omdat Karin was mee gekomen. Nou ja, volgende week woensdag staat een nieuwe afspraak op het programma. Dan gaat Karlijn mee, die is er nog niet geweest en wilde wel graag mee.
Vorige week was ik 's avonds nogal moe. Ik dacht dat dat van de bestraling en chemo kwam. Deze week is dat echter een stuk minder het geval. Ik denk dat de vermoeidheid van vorige week meer gekomen is door de drukte die met het eind van het schooljaar samenhangt en het feit dat ik ook emotioneel het een en ander te verwerken had.
Volgende week moet ik ook naar de oncoloog, in dit geval d
r. Koster. Mijn eigen oncoloog is op vakantie. Vandaag ben ik ook nog even bloed gaan prikken. Karlijn was na haar vakantie weer op het priklab aan het werk dus ik heb maar een camera mee genomen. Zie foto.
r. Koster. Mijn eigen oncoloog is op vakantie. Vandaag ben ik ook nog even bloed gaan prikken. Karlijn was na haar vakantie weer op het priklab aan het werk dus ik heb maar een camera mee genomen. Zie foto.Hopelijk blijft het weer zo als het nu is dan kan ik volgende week weer lekker op de motor naar Eindhoven rijden. Die weg wordt steeds drukker. Op de rechterrijstrook zie je alleen maar vrachtwagens, en vrijdag ook veel caravans. Als die nu eens allemaal op de rechterbaan bleven was dat een stuk prettiger voor het overige verkeer.
Eind volgende week zal ik weer een nieuw bericht op mijn weblog schrijven.
Groetjes, Hans
vrijdag 23 juli 2010
5 dagen onderweg
Zo, de eerste 5 bestralingen zitten erop. Elke dag naar Eindhoven op en neer vallen niet tegen, tenminste, zolang als ik het maar op de motor kan doen. Het Catharinaziekenhuis heeft het allemaal goed geregeld. Op mijn afsprakenlijst staat een barcode. Met een scanner "blieb" ik daar een keer overheen en dan weten ze in linac 6, de kamer waar ik bestraald wordt, dat ik in het gebouw ben. Zodra ik mij electronisch heb aangemeld "spreiden ze mijn bedje". Ik hoef meestal maar een paar minuutjes in de wachtkamer te zitten alvorens ik naar binnen wordt geroepen. Als ik op de tafel lig wordt ik in de juiste positie gelegd voor de bestraling. Dat moet heel precies gebeuren. Het bestralen neemt 3 keer 30 seconden in beslag. Al met al sta ik meestal binnen 15 minuten weer naast mijn motor.
Tot op heden heb ik nog geen last van bijwerkingen, ook niet van de chemotabletten. Gisteren heeft een laborante mij verteld dat de meeste patiënten pas na 3 of 4 weken iets gaan merken van de bestralingen. Ik zie wel of en wanneer dat bij mij komt. Ik heb het toch niet in de hand dus ik maak me er maar niet te druk om.
Ik ben deze week, op maandag na, eigenlijk elke dag op school geweest. Vandaag was het de laatste dag voor de vakantie. Veel kinderen kwamen persoonlijk afscheid nemen en kaartjes, kadootjes en tekeningen brengen. Allemaal heel lief. Het doet me goed dat zo velen met mij mee leven.
Tot de volgende keer en ik wens jullie allemaal een fijne vakantie.
maandag 19 juli 2010
De eerste chemo en de eerste bestraling
Vanmorgen ben ik begonnen met de eerste 3 chemotabletten. Toch wel een beetje spannend. Zou ik er wat van merken? Tot op heden nog niets. Vanmiddag moest ik om 14.45 uur in Eindhoven zijn voor de eerste bestraling. Boy kwam rond 12.00 uur, hij zou mee gaan, net als Karin en Floor. In Eindhoven hebben we ons gemeld aan de balie. We moesten naar wachtkamer 6. Toen ik daar een boekje wilde pakken om wat te lezen werd ik al binnen geroepen. Als er iemand mee wilde gaan kijken mocht dat. Floor en Boy wilden wel. We kregen uitleg wat ze gingen doen. Ik moest op een tafel gaan liggen en kreeg een kussen in mijn knieholten en ook een stabilisatiekussen rond mijn enkels. Zie foto. Daarna hebben ze röntgenfoto's gemaakt om na te gaan of ik goed lag waarna ze met de bestraling zijn gestart. Eerst een halve minuut van onderen, daarna van links en nog eens van rechts. Je voelt er helemaal niets van. Bij het afscheid kreeg ik de lijst met afspraken voor de komende 5 weken.Na het bezoek aan het Catharinaziekenhuis zijn we gezellig gaan winkelen en hebben we nog lekker in Eindhoven gegeten. Ik had twee toetjes; mango mouse en 3 chemotabletten.
Tot de volgende keer.
woensdag 14 juli 2010
Een korte update
Hallo allemaal,
Aangezien ik met mijn andere blog niet gemakkelijk uit de voeten kon probeer ik het nu eens hier. Vandaar dat de eerste 4 meldingen hieronder nog een keer te lezen zijn. Hopenlijk gaat het op deze blog wel wat gemakkelijker en zul je dus in de toekomst hier mijn verdere berichten kunnen lezen.
Groetjes,
Hans
Vandaag, 13 juli, een lange dag gehad. Ik moest vanmorgen om 09.30 uur in het ziekenhuis zijn. Er stonden 3 afspraken op het programma. Stoma-verpleegkundige, oncologe en afdeling pre-opname. Ik ben daar overdonderd met allelei informatie. Het belangrijkste is echter hetgeen ik bij de oncologe heb vernomen. De chemotherapie wordt middels tabletten gedaan. Ik moet in de 5 weken dat ik bestraald wordt 2 maal daags 3 tabletten nemen. Daarna heb ik geen 4 maar 6 weken rust en dan volgt de operatie.
De bijwerking van de chemo zijn rode en wat dikkere handpalmen en voetzolen, sneller geïrriteerd slijmvlies en diarree.
De oncologe wilde ook nog graag dat er bloed geprikt werd. Dat heeft Karlijn toen gedaan, zij doet daar op dit moment vakantiewerk. Het ging prima.
Zo, de chemotabletten zijn binnen en alle afspraken staan vast. Nu is het wachten op maandag, de eerste bestraling en beginnen met de chemotabletten.
Tot de volgende keer.
Beste allemaal,
Ik ben vandaag, 12 juli, in Eindhoven bij de radiotherapeute geweest. Zij heeft mij verteld wat er in het Catharina ziekenhuis allemaal gaat gebeuren.
Komende maandag sta ik al ingedeeld voor de eerste bestraling. Daarna volgen er nog 24 verdeeld over 5 weken. Dat loopt dus t/m week 33 (zondag 22 augustus).
Naast deze bestralingen krijg ik ook nog chemo. Hoe dat precies gaat hoor ik morgen, dan heb ik een afspraak met de oncologe in Venlo.
Na die 5 weken moet ik 4 weken rusten/aansterken om de operatie te kunnen ondergaan. We zijn dan bij week 38. Bij deze operatie wordt alles verwijderd, ook de anus, waarna er een stoma geplaatst wordt. Deze stoma is permanent. Een leuk “kado” voor mijn verjaardag, 21 september!
Morgen zal ik berichten over het gesprek met de oncologe.
Tot dan,
Hans
Beste allemaal,
Ik heb vanmorgen, 6 juli, een gesprek met de chirurg gehad. Hij kon mij gelukkig mededelen dat er geen zichtbare uitzaaiingen waren te zien op alle scans. Dat luchtte op.
Ook hij heeft mij onderzocht. Hij was van mening dat de tumor ongeveer 5 cm groot is. De tumor zit in ieder geval zo ver naar de uitgang dat alles, dus ook de anus, weggehaald moet worden. Met als gevolg een definitieve stoma.
Er was nog geen uitslag van de patholoog anatoom betreffende het weefsel, dat zou waarschijnlijk vandaag binnen komen. Hierin staat dan met wat voor een soort kanker we van doen hebben.
Komende dinsdag heb ik een aantal afspraken in het ziekenhuis waarvan een met de oncoloog. Ik neem aan dat zij mij dan meer kan vertellen over het vervolgtraject. Zij heeft de dag daarvoor met een team van deskundigen een oncologisch overleg waarin mijn casus besproken wordt.
Van de chirurg heb ik begrepen dat er 2 mogelijkheden zijn; 5 dagen in één week tijd bestralen en de week daarna opereren, of 25 bestralingen met chemo, dan 4 weken rust en dan opereren. In het laatste geval beslaat het een traject van ongeveer 12 weken.
Tot zover een eerst korte bericht.
Ik ben t/m donderdag met groep 8 op kamp, daarom zul je mij thuis niet aantreffen.
Groetjes,
Hans
Hallo allemaal
Ik loop al enige tijd met wat vage klachten betreffende mijn stoelgang. Uiteindelijk heb ik in overleg met mijn huisarts besloten om een CT-scan van mijn darmen te laten maken. Op deze CT-scan was niets vreemds te zien.
Echter mijn klachten, ik moest soms wel 6 keer per dag naar het toilet, bleven aanhouden. Ik heb toen bij mijn huisarts aangedrongen op verder onderzoek. Zeker omdat ik ook nog vage klachten bij het plassen kreeg. Donderdag 1 juli, heb ik dan ook een colonoscopie gehad. Een kijkonderzoek in mijn dikke darm. Daaruit is helaas naar voren gekomen dat er toch een tumor zit. Voor zover nu duidelijk is betreft het een tumor van ongeveer 2 cm. groot. Tijdens de scopie is er weefsel weggenomen dat onderzocht wordt.
Dit weekend nog zal ik verder onderzoeken krijgen. O.a. een MRI-scan en een CT-scan. Komende dinsdag heb ik een gesprek met de chirurg. Dan krijg ik ook de uitslag van het weefsel wat is weggenomen en krijg ik te horen of er wel of geen uitzaaiingen zijn.
Wat ik nu wel al weet is dat ik sowieso bestraald moet worden. Mochten er uitzaaiingen zijn komt daar waarschijnlijk nog chemotherapie bij.
De tumor moet natuurlijk weggenomen worden. Daar komt bij dat ik een stoma krijg. Of deze tijdelijk is hangt af van het feit of de tumor ver naar het eind van de endeldarm zit. Als de tumor te ver naar het eind zit zal het een permanente stoma worden. Dat laatste is zeer waarschijnlijk.
Na komende week moet ik nog een aantal voorbereidende gesprekken op de operatie ondergaan en zal duidelijk worden hoe ik de komende tijd het hele traject zal moeten doorlopen.
Al met al niet zo’n leuk bericht. Ik ga echter met een positief gevoel de komende tijd in te gaan.
Aangezien ik met mijn andere blog niet gemakkelijk uit de voeten kon probeer ik het nu eens hier. Vandaar dat de eerste 4 meldingen hieronder nog een keer te lezen zijn. Hopenlijk gaat het op deze blog wel wat gemakkelijker en zul je dus in de toekomst hier mijn verdere berichten kunnen lezen.
Groetjes,
Hans
Vandaag, 13 juli, een lange dag gehad. Ik moest vanmorgen om 09.30 uur in het ziekenhuis zijn. Er stonden 3 afspraken op het programma. Stoma-verpleegkundige, oncologe en afdeling pre-opname. Ik ben daar overdonderd met allelei informatie. Het belangrijkste is echter hetgeen ik bij de oncologe heb vernomen. De chemotherapie wordt middels tabletten gedaan. Ik moet in de 5 weken dat ik bestraald wordt 2 maal daags 3 tabletten nemen. Daarna heb ik geen 4 maar 6 weken rust en dan volgt de operatie.
De bijwerking van de chemo zijn rode en wat dikkere handpalmen en voetzolen, sneller geïrriteerd slijmvlies en diarree.
De oncologe wilde ook nog graag dat er bloed geprikt werd. Dat heeft Karlijn toen gedaan, zij doet daar op dit moment vakantiewerk. Het ging prima.
Zo, de chemotabletten zijn binnen en alle afspraken staan vast. Nu is het wachten op maandag, de eerste bestraling en beginnen met de chemotabletten.
Tot de volgende keer.
Beste allemaal,
Ik ben vandaag, 12 juli, in Eindhoven bij de radiotherapeute geweest. Zij heeft mij verteld wat er in het Catharina ziekenhuis allemaal gaat gebeuren.
Komende maandag sta ik al ingedeeld voor de eerste bestraling. Daarna volgen er nog 24 verdeeld over 5 weken. Dat loopt dus t/m week 33 (zondag 22 augustus).
Naast deze bestralingen krijg ik ook nog chemo. Hoe dat precies gaat hoor ik morgen, dan heb ik een afspraak met de oncologe in Venlo.
Na die 5 weken moet ik 4 weken rusten/aansterken om de operatie te kunnen ondergaan. We zijn dan bij week 38. Bij deze operatie wordt alles verwijderd, ook de anus, waarna er een stoma geplaatst wordt. Deze stoma is permanent. Een leuk “kado” voor mijn verjaardag, 21 september!
Morgen zal ik berichten over het gesprek met de oncologe.
Tot dan,
Hans
Beste allemaal,
Ik heb vanmorgen, 6 juli, een gesprek met de chirurg gehad. Hij kon mij gelukkig mededelen dat er geen zichtbare uitzaaiingen waren te zien op alle scans. Dat luchtte op.
Ook hij heeft mij onderzocht. Hij was van mening dat de tumor ongeveer 5 cm groot is. De tumor zit in ieder geval zo ver naar de uitgang dat alles, dus ook de anus, weggehaald moet worden. Met als gevolg een definitieve stoma.
Er was nog geen uitslag van de patholoog anatoom betreffende het weefsel, dat zou waarschijnlijk vandaag binnen komen. Hierin staat dan met wat voor een soort kanker we van doen hebben.
Komende dinsdag heb ik een aantal afspraken in het ziekenhuis waarvan een met de oncoloog. Ik neem aan dat zij mij dan meer kan vertellen over het vervolgtraject. Zij heeft de dag daarvoor met een team van deskundigen een oncologisch overleg waarin mijn casus besproken wordt.
Van de chirurg heb ik begrepen dat er 2 mogelijkheden zijn; 5 dagen in één week tijd bestralen en de week daarna opereren, of 25 bestralingen met chemo, dan 4 weken rust en dan opereren. In het laatste geval beslaat het een traject van ongeveer 12 weken.
Tot zover een eerst korte bericht.
Ik ben t/m donderdag met groep 8 op kamp, daarom zul je mij thuis niet aantreffen.
Groetjes,
Hans
Hallo allemaal
Ik loop al enige tijd met wat vage klachten betreffende mijn stoelgang. Uiteindelijk heb ik in overleg met mijn huisarts besloten om een CT-scan van mijn darmen te laten maken. Op deze CT-scan was niets vreemds te zien.
Echter mijn klachten, ik moest soms wel 6 keer per dag naar het toilet, bleven aanhouden. Ik heb toen bij mijn huisarts aangedrongen op verder onderzoek. Zeker omdat ik ook nog vage klachten bij het plassen kreeg. Donderdag 1 juli, heb ik dan ook een colonoscopie gehad. Een kijkonderzoek in mijn dikke darm. Daaruit is helaas naar voren gekomen dat er toch een tumor zit. Voor zover nu duidelijk is betreft het een tumor van ongeveer 2 cm. groot. Tijdens de scopie is er weefsel weggenomen dat onderzocht wordt.
Dit weekend nog zal ik verder onderzoeken krijgen. O.a. een MRI-scan en een CT-scan. Komende dinsdag heb ik een gesprek met de chirurg. Dan krijg ik ook de uitslag van het weefsel wat is weggenomen en krijg ik te horen of er wel of geen uitzaaiingen zijn.
Wat ik nu wel al weet is dat ik sowieso bestraald moet worden. Mochten er uitzaaiingen zijn komt daar waarschijnlijk nog chemotherapie bij.
De tumor moet natuurlijk weggenomen worden. Daar komt bij dat ik een stoma krijg. Of deze tijdelijk is hangt af van het feit of de tumor ver naar het eind van de endeldarm zit. Als de tumor te ver naar het eind zit zal het een permanente stoma worden. Dat laatste is zeer waarschijnlijk.
Na komende week moet ik nog een aantal voorbereidende gesprekken op de operatie ondergaan en zal duidelijk worden hoe ik de komende tijd het hele traject zal moeten doorlopen.
Al met al niet zo’n leuk bericht. Ik ga echter met een positief gevoel de komende tijd in te gaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)