Week 6, de morfine helpt bij tijd en wijle.

Vorig weekend heb ik er behoorlijk van gelust. De pijn was mensonterend. Zaterdagnacht ben ik zelfs naar de EHBO gegaan omdat ik het niet meer hield. Ik heb toen een morfinepleister gekregen. De pleister blijft iedere keer 3 dagen zitten en dan mag ik hem verwisselen. De pleister moet ervoor zorgen dat de morfine gelijkmatig wordt verdeeld. Omdat ik na de stoelgang regelmatig wordt geconfronteerd met hevige pijnen heb ik ook nog een neusverstuiver gekregen. Die werkt vrij snel, na ongeveer een kwartier neemt de pijn dan af.

Deze week staat het Zomerparkfeest op het programma. Sinds een jaar of 5 zijn Karin en ik daar vrijwilliger. Dit jaar zal dat voor mij een heel stuk minder zijn. Ik ben er dinsdag en woensdag even geweest kijken. Ze hebben al een "privé-toilet" voor mij geregeld, dat is super. Maar dat is het Zomerparkfeest en zijn vrijwilligers sowieso. Dindsdag en woensdag ben ik even op het terrein geweest. Helaas zorgt lichaamsbeweging ervoor dat mijn darmen gaan werken, dan moet ik natuurlijk naar het toilet, met alle gevolgen van dien. Ik ben dan ook niet lang in het park geweest.
Donderdag, de eerste dag van het zomerparkfeest, ben ik er niet geweest. Ik had te veel last van pijn. De neusverstuiver werkt wel, maar ik mag die maar 4 keer per dag gebruiken, daar kom ik niet mee uit. Vrijdag had ik een afspraak bij de oncoloog. Het bloed was goed. Ik heb met haar over de pijn en de neusverstuiver gesproken, die mocht ik gelukkig vaker gebruiken. Dat werkt dan ook een stuk beter. Op het eind van de middag ben ik naar het park gegaan. Dat ging best wel redelijk. Het werk leidt af en ik ben dan ook pas om 01.00 uur naar huis gegaan. Zaterdag ben ik ook weer naar het park gegaan. Echter pas om 18.00 uur. Overdag kreeg ik de pijn niet goed onder controle. Naast mijn werkzaamheden heb ik ook nog naar de band Staff Benda Bilili gekeken, een groep uit Kinshasa. De meeste bandleden hebben polio, ze zitten dan ook in rolstoelen of hangen op krukken op het podium. Vrijdag had ik de documentaire over deze band gezien. Tegen 23.00 uur moest ik naar het toilet, daarna was het niet meer leuk. Ik ben dan ook om 24.00 uur naar huis gegaan.
Zondag verliep weer niet zo goed. Ik ben toen ook niet naar het Park geweest. Ik heb het grootste gedeelte van de dag in bed gelegen.
Hopelijk brengt de komende week, week 7, de ommekeer. Misschien gaan Karin en ik een paar dagen naar zee. De weersvoorspellingen zijn redelijk. Zo kunnen we even op andere gedachten komen.

Graag wil ik iedereen bedanken die mij via de mail, de post, de telefoon, etc. een hart onder de riem wil steken. Dat doet mij, Karin en de kinderen erg goed.
Groetjes, Hans