De ongemakken nemen toe. Er wordt me wel eens gevraagd:"wat voel je dan"? Ik vergelijk het dan maar met een schaafwond die met jodium wordt behandeld, alles behalve prettig. Ontlasting is natuurlijk niet al te schoon en als dat dan langs een geïrriteerde huid loopt weet je het wel.
Dinsdag zijn we nog bij de chirurg, dr. Konsten, geweest. Hij constateerde dat het allemaal geïrriteerd was. Niet alleen de tumor wordt beinvloedt door de bestraling, ook het gezonde weefsel er om heen. Voor de pijn heb ik Tramadol gekregen. Een pijnstiller op morfinebasis. Die heb ik vanmorgen voor het eerst ingenomen. Ik weet op dit moment nog niet hoe dit werkt. Tot op heden kon ik mij nog redelijk redden met 6 paracetamols per dag, alhoewel, vrijdagavond ben ik na een half uur al van een feestje naar huis gegaan. Het was geen doen.
Dr. Konsten vertelde dat er tegenwoordig na de bestraling langer gewacht wordt eer men gaat opereren. In het verleden was dat na ongeveer 6 weken, tegenwoordig wachten ze 8 tot 12 weken. De reden hiervoor is o.a. dat ze liever in gezond dan in "ziek" weefsel snijden.
De bestraling en chemo werken toch nog heel lang na. Het overige weefsel heeft zo langer de tijd om te herstellen. Ik heb voor 29 september een afspraak voor een MRI-scan. Aan de hand van de scan wordt dan de operatie gepland. Hij verwacht niet dat ik hiervoor naar Eindhoven moet, waar tijdens de operatie bestaald kan worden.
Maandag begin ik aan de laatste week "Eindhoven". Zoals ik mij nu voel zal ik dan niet meer met de motor gaan. Vind ik wel shit, maar ja, wat niet kan, kan niet. Daar moet ik mij maar bij neerleggen. Of het dan auto of taxi wordt moet ik nog even bezien.
Na de bestraling zal de pijn nog wel een of twee weken aanhouden. Daarna moet het allemaal beter gaan worden. Ik kijk daar naar uit.
Volgend weekend zal ik jullie over de laatste week Eindhoven berichten.
Groetjes, Hans
Het wordt er inderdaad niet lekkerder op. Het is niet niks wat je moet ondergaan. De pijn, de verminderde functionaliteit van je lijf en dan het wachten. 29 september is zo bij je... als je gezond bent, maar het is verschrikkelijk ver weg en spannend als je in zo'n traject zit.
BeantwoordenVerwijderenHans, ik wens jou en je familieleden veel succes in dit proces.
Ha pap! we hebben al wat gesmst, maar we willen je ook vanuit egypte nog even een hart onder de riem steken! nog een paar dagen en dan hoef je in ieder geval niet meer elke dag naar eindhoven, dat is ook al iets he! over anderhalve maand is dorien ook je behandelend arts he;)we leven met je mee, we zitten alle twee ook aan de spetterpoep! tot snel!
BeantwoordenVerwijderenBoy en Dokter Dorien
Hallo Hans,
BeantwoordenVerwijderenIk heb op school gehoord wat er met je aan de hand is. Aan de hand van Google heb ik je blog gevonden en gelezen hoe het met je is.
Ik wil jou, je vrouw en je kinderen bij deze heel veel sterkte toewensen de komende periode die zeker niet gemakkelijk zal zijn.
Groetjes,
Ardie
Hoi Hans,
BeantwoordenVerwijderenDe laatste dag naar Eindhoven! Daarna even rust. Wij denken aan jullie. Heel veel sterkte.
Liefs van Bart en Vera
Hallo lieve Hans
BeantwoordenVerwijderenIk ben in shock. Ik vernam vorige week via via dat je ziek was en heb nu je blog gevonden. Ik hoop dat ik mee mag lezen en dat je dat als een klein stukje steun kunt ervaren. Het is heel knap hoe je alles van je afschrijft ,maar dat lucht vaak wel op ! Ik wens je heel veel sterkte en liefs ook voor Karin en de kids. Wij branden een kaarsje voor een voorspoedig herstel !
Liefs Charlotte Hofman