Week 19 Tegenslag

Dinsdag werd ik al om 08.30 uur door dr. Konsten gebeld. De uitslag van de urine gaf aan dat daar niets aan de hand was. Waar mijn pijn met plassen dan wel vanaf kwam was niet echt duidelijk. Wellicht dat de bestraling nog nawerkt. Ik heb 's middags maar eens naar het Catharinaziekenhuis gebeld met de vraag of de bestraling inderdaad nog van invloed zou kunnen zijn. Men vond daar dat het te lang geleden was dat ik bestraald was waardoor ik nu geen klachten meer zou kunnen hebben. Mooi, maar nu wist ik nog niet waardoor de pijn werd veroorzaakt.
Een kennis, die vroeger stomaverpleegkundige is geweest, had mij een tip aan de hand gedaan. Ik heb namelijk nog steeds problemen met zitten, eigenlijk kan ik nog bijna niet op een gewone stoel zitten. Ik moest een stuk schuimrubber halen en daar in het midden een sleuf in laten maken. Dat heb ik gedaan. 's Avonds ben ik naar hem toe gegaan en hebben we samen het kussen nog beter op mijn billen aangepast. Nu kan ik iets beter zitten. Ik houd het nu wel een half uurtje uit. Lekker is anders maar toch, ik kan weer wat rustiger aan tafel zitten.

Op woensdag ben ik naar Venray gegaan voor een gesprek met de bedrijfsarts. Van hem kreeg ik te horen dat ik zelf moet bezien wanneer ik weer eens naar school ga. In het begin zal dat voor een kopje koffie zijn en daarna eventueel voor wat administratief werk. Na het gesprek ben ik nog met Karin en Dorien (vriendin van Boy) gaan winkelen in Venray. Ik kreeg daar steeds meer pijn en ook kreeg ik last van koude rillingen. Ik dacht dat ik wat oververmoeid was.

Op donderdag had ik meer pijn met plassen. Ik zat met tranen in de ogen op de wc. Ik moest weer denken aan de tijd na de bestraling, toen heb ik zo'n verschrikkelijke pijn gehad. Gelukkig was het nu niet zo erg, maar toch, leuk is anders.

Vrijdag heb ik, na aandringen van Karin, contact opgenomen met het ziekenhuis. Uiteindelijk kon ik op de spoedeisende hulp terecht. Daar heeft men mijn bloed en urine onderzocht. Als het bloed zeer hoge ontstekingswaarden zou aangeven zou ik een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven omdat er dan sprake zou kunnen zijn van een abces. Gelukkig was dat niet het geval, in het bloed waren de ontstekingswaarden wel verhoogd, passend bij blaasonsteking (en eventueel ontsteking van de prostaat). De urine gaf wel aan dat er sprake was van een behoorlijke blaasontsteking. Gelukkig dacht ik, nu kunnen ze tenminste gericht te werk gaan en de juiste medicatie verstrekken. Ik heb een antibioticakuur gekregen.

Week 18 De hechtingen gaan er uit.

Op maandag ben ik een heel stuk gaan lopen. Ben ruim een uur onderweg geweest. Dat ging goed en zo kom ik eens van mijn achterste af. Tijdens het lopen ondervind ik weinig pijn. Toen ik thuis kwam voelde ik wel dat ik moe was maar tegelijkertijd ook voldaan. Ik ben toen lekker even gaan liggen.

Dinsdag moest ik weer naar dr. Konsten. De hechtingen zouden er waarschijnlijk uit worden gehaald. Ik was daar een beetje bang voor omdat ik dacht dat er misschien een paar hechtingen waren ingegroeid omdat ze er toch alweer 3 weken in zaten. Gelukkig viel het reuze mee. Hij zei dat hij er eerst een paar uit zou halen om te kijken of de wond dicht bleef. Aangezien dat het geval was heeft hij alle hechtingen verwijderd. Ik moest een afspraak maken voor over 3 weken, hij wil dan nog even kijken hoe het met de wond gaat.
Verder moest ik nog een plasje inleveren omdat ik nog steeds pijn heb met plassen. Volgende week dinsdag zal ik te horen krijgen wat het urine onderzoek heeft uitgewezen. Hopenlijk vinden ze iets, dan kunnen ze tenminste gericht gaan behandelen.

Voor de rest is de week rustig verlopen. Iedere dag wat wandelen, thuis wat hangen, een beetje in de tuin werken en af en toe bezoek ontvangen. Ik kom de dag redelijk door. De wond waar de hechtingen uit zijn gehaald is op een plaats en beetje open gaan staan. Gelukkig niet veel. Zitten wordt daardoor toch weer wat minder. Het herstel gaat mij natuurlijk te langzaam. Van de andere kant moet ik natuurlijk niet klagen. Ik ben pas 3 weken uit het ziekenhuis en ik weet dat het herstel nog wel wat weken gaat duren.
Zondag ben ik weer eens naar een wedstrijd van mijn team gaan kijken. Ik wordt node gemist. Maar ja, er waren wel meer afwezigen dus het zal niet alleen aan mijn afwezigheid hebben gelegen dat we verloren hebben. Na de wedstrijd heb ik nog lekker met de derde helft mee gedaan. De pilsjes smaakten wel. Volgende week hebben ze nog een wedstrijd te spelen en dan lonkt de winterstop. Is ook wel nodig want er lopen steeds meer geblesseerden rond. Mannen, succes zondag en tevens met het verdere herstel.
Ik ga ook weer afscheid nemen. Tot de volgende week.
Hans

Week 17 Op controle

Dinsdag ben ik eerst naar de stomaverpleegkundige geweest. Zij heeft de hechtingen van het stoma verwijderd. We hebben haar gezegd dat ze aan Sinterklaas een nieuw scherp schaartje moet vragen. Haar schaartje was verschrikkelijk bot waardoor ik moest "lijden". Aan de zijkant zat een hechting niet goed vast. Daar zit een kleine opening tussen het stoma en de huid. De stomaverpleegkundige heeft daar een klein gaasje in gestopt zodat er geen ontlasting in komt. Dat moet ik thuis ook doen. De opening zal van onderuit langzaam dicht groeien.
Daarna ben ik naar dr. Konsten gegaan voor de verdere uitleg betreffende de uitslag. Hij heeft de wond bij mijn billen bekeken maar heeft de hechtingen laten zitten. Dat heeft hij gedaan omdat ik bestraald ben en hemo heb gehad waardoor mijn genezing langzamer gaat. Hij wil niet het risico lopen dat de wond open gaat staan, dan ben ik verder van huis. A.s. dinsdag moet ik weer terug, waarschijnlijk gaan dan de hechtingen er uit. Hij heeft het verslag van de patholoog met ons besproken. Alles zag er goed uit. Op dit moment gaat het redelijk met mij. Zitten is nog steeds niet prettig en houd ik niet lang vol. Dat zal ook nog wel een tijdje, weken, zo blijven. Verder heb ik ook nog steeds pijn met plassen. Ik heb een anitbioticakuur gekregen maar die helpt niet. Wellicht heeft de bestraling hier ook mee te maken. Vrijdag ben ik met Karin naar de stad gewandeld, dat ging goed. De hele dag op de bank hangen is ook niet alles. In de stad zijn we naar de vorderingen van de Maasboulevard gaan kijken. Toen we thuis kwamen ben ik lekker op de bank gaan liggen en heb ik een dutje gedaan. Vandaag, zaterdag is het hopeloos weer, het regent al de hele morgen en buienradar laat niet veel verbetering zien. Wandelen zit er voorlopig dus niet in.

Tot de volgende week,
Hans

Week 16: Naar huis en de uitslag!

Maandag kreeg ik te horen dat ik op dinsdag naar huis zou mogen. Heerlijk, daar keek ik wel naar uit. Op dinsdag zou ik dan 's morgens ook nog de uitslag van de patholoog krijgen.

Dinsdagmorgen was er echter nog geen uitslag, misschien dat die in de loop van de dag zou komen. Nadat alle uitschrijvingspapieren waren ingevuld en ik mijn laatste ontbijt, met een gekookt ei, had verorberd heb ik afscheid genomen van het personeel van afdeling K3. Ik moet zeggen dat ik perfect verzorgd ben op deze afdeling. Het verplegend personeel doet zijn uiterste best om alles zo goed mogelijk te regelen. Lang zitten lukt nog niet dus het ritje in de auto was niet zo heel prettig.
Thuis aangekomen heb ik meteen een luie ligstoel, die ik achter in de kamer heb staan, uitgeprobeerd. Dat ging gelukkig redelijk goed. Daarin zit je een beetje onderuitgezakt waardoor de druk niet direct op je billen komt. Ook onze eetkamerstoelen zitten voor mij redelijk goed. Ik hou het daar wel 10 minuten in uit. Verder lig ik veel op de bank en loop eens wat rond in de tuin. Het eten en drinken gaat prima.
's Avonds ben ik met Karin een blokje om gewandeld. Dat ging best goed.

Woensdag heb ik 's morgens het stomazakje weer vervangen. Sinds dat ik uit het ziekenhuis ben ontslagen heb ik nog geen ontlasting gehad. Er komt wel steeds lucht naar buiten. Dat hoor je redelijk goed. Het klinkt als een flinke scheet. 's Morgens belde de stomaverpleegkundige om te vragen hoe het ging. Zij gaf aan dat het niet ongewoon was dat er nog geen ontlasting was. 's Avonds ben ik met het hele gezin bij mij moeder gaan eten. Het eten was heerlijk, zij kan namelijk heel lekker koken, maar het zitten was hopeloos. Ik was dan ook moe toen ik thuis kwam en ben niet meer naar de verjaardag van de overbuurman Paul geweest. Ik heb wel een flesje bier op hem gedronken. Het flesje was nog niet leeg of mijn stoma begon te produceren.

Donderdagmorgen moest ik de "plak", de schijf die op mijn buik zit geplakt en waarop ik het stomazakje vastklik, worden vervangen. Dat ging prima. In de loop van de morgen heb ik een kleine wandeling gemaakt. Het waaide hard maar de temperatuur was lekker, zelfs warm. Om 13.00 uur belde de chirug, hij had de uitslag. Ik mocht kiezen of ik een afspraak wilde maken om de uitslag poliklinisch te bespreken of dat ik hem via de telefoon wilde hebben. VIA DE TELEFOON heb ik natuurlijk gezegd. Gelukkig was er niets gevonden in de lymfeklieren die bij de operatie waren weggenomen. Dit was dus de uitslag waar ik op zat te wachten. Ik hoef dus geen vervolgtraject te gaan volgen! De verdere details zal ik komende dinsdag met hem bespreken als ik op controle moet.