Maart 2011: Goed bericht

Ik ben afgelopen dinsdag, 29 maart, bij mijn chirurg geweest. Hij had de uitslag van de CT-scan die een week eerder gemaakt was. Gelukkig was alles goed. Het plekje wat de vorige keer aanwezig was, een plekje in het puntje van de lever was kleiner geworden en berust dus naar alle waarschijnlijkheid op een bijwerking van de chemo. Voor de rest zag alles er prima uit. Geweldig dus! Over 3 maanden moet ik weer gecontroleerd worden. Er wordt dan een echo van de lever gemaakt. Tevens krijg ik dan endoscopie. Ze gaan dan met een camera in mijn darm kijken of daar dan alles in orde is. Sinds mijn laatste bericht gaat het steeds meer bergopwaarts. Soms zelfs letterlijk. Ik ben wezen skiën, dat ging best goed. Ik was wel snel vermoeid maar we hadden geluk, het was heerlijk weer dus ik kon heerlijk in de zon op het terras uitrusten. Carnaval heb ik ook kunnen vieren. Ook hierbij speelde de vermoeidheid parten, maar ik ben toch 2 dagen op stap geweest. Afgelopen zondag heb ik met de 10 km van de Venloop mee gedaan. Alle kinderen, met aanhang, liepen ook mee. Halverwege heb ik mij echter verstapt waardoor ik mijn enkelbanden heb gescheurd. Dat was een behoorlijke tegenvaller. Tot dat moment ging het prima en naar mijn gevoel had ik de 10 km gemakkelijk kunnen volbrengen. Gelukkig hebben de anderen hem wel goed uitgelopen. Super! Ik heb besloten om te stoppen met dit weblog. Het is voor mij een prima medium geweest om iedereen te informeren hoe het mij en mijn familie in de afgelopen 9 maanden is vergaan. Ik vond het ook prettig om alle nieuws met jullie te delen. Het leverde ook veel leuke en ontroerende reacties op. Echter, de momenten waarop er echt iets te melden is, liggen steeds verder uit elkaar. Daardoor vind ik het niet meer interressant om iedere keer weer een melding te maken. Ik wil iedereen die de afgelopen periode met ons heeft meegleefd héél hartelijk danken. Jullie waren een enorme steun voor ons! Groet, Hans

Februari 2011

Hallo allemaal,

Het is al weer een tijd geleden dat ik wat op mijn weblog heb geplaatst. Ik heb besloten om in het vervolg alleen nog maar iets te plaatsen als er echt nieuwe ontwikkelingen te melden zijn.

Ik ben afgelopen maand bij de uroloog geweest. Hij constateerde dat ik mijn blaas niet helemaal leeg plas. Dit komt waarschijnlijk door een vernauwing in de plasbuis. Hiervoor heb ik medicijnen gekregen.

Ook ben ik nog even bij mijn chirurg geweest omdat de opening aan het begin van mijn litteken nog steeds niet dicht is. Hij zei echter dat het er allemaal heel rustig uit zag. Hij was tevens van mening dat het gaatje toch wel wat kleiner aan het worden was. Op 31 maart, als ik weer op controle moet, zullen we kijken of er toch iets aan gedaan moet worden.

Ik ben weer bijna elke dag aan het werk, welliswaar op therapeutische basis, maar toch. Als het weer het toe laat ga ik met de motor. Meestal zorg ik dat ik rond de pauze op het werk ben en blijf dan tot het eind van de middag. Als ik 's morgens direct naar school ga merk ik dat 's avonds heel goed. Dan ben ik erg moe.

Het trainen voor de Venloop valt niet mee. Ik heb me ingeschreven voor de 10 km. De spieren, vooral de kuiten, spelen echter behoorlijk op. Ik moet het rustig aan doen anders loop ik blessures op. Ik zie wel hoever ik kom.

Op de verjaardag van Karin zijn we een weekend naar Zwisterland geweest. Ik had een kamertje in een hostel in Interlaken gereserveerd. We hadden geluk, het was schitterend weer, we hebben dus 2 dagen heerlijk kunnen skiën. Met mij ging dat in het begin nog wat voorzichtig aan. Ook kon ik merken dat ik toch wel snel moe wordt. Ook het rijden, 710 km enkele reis, ging prima. Ik heb alles zelf gereden.

Groetjes,
Hans

Aan het begin van een nieuw jaar

Allereerst wil ik iedereen graag een voorspoedig en bovenal gezond 2011 toewensen.

De eerste week van het nieuwe jaar is direct spannend begonnen. Op maandag 3 januari moest ik naar het ziekenhuis voor een echo van mijn lever. Dit was mijn eerst reguliere controle. De lever is het orgaan waar het eerst uitzaaiingen op te zien zijn bij dikke darmkanker. Op de echo was blijbaar iets te zien wat aanleiding gaf om ook nog een CT-scan te laten maken. Dat was even slikken. Er was blijkbaar een soort van vervetting van de lever zichtbaar geworden. Die zou zijn kunnen ontstaan door de Xeloda, de chemotabletten, die ik geslikt heb. Over 3 maanden moet ik voor de zekerheid weer een CT-scan laten maken. Dr. Konsten heeft mij verzekerd dat ik mij op dit moment geen zorgen hoef te maken.

Mijn problemen met de pijn aan mijn urinewegen zijn niet verminderd door de kuur die ik heb gehad. Ik heb dus weer contact met de uroloog opgenomen. Hij heeft mij een andere antibioticakuur voorgeschreven. Die moet ik innemen tot begin februari, wanneer ik bij hem op controle moet. Hopelijk slaat deze kuur wel aan.

Ik had deze week ook nog een afspraak met een stomaverpleegkundige van Evers Medicare waar ik mijn stomaspulletjes van krijg. Ik heb met haar gesproken over de gemakken en de ongemakken van het materiaal wat ik nu gebruik. De plak met het zakje zitten precies boven de band van mijn broek. Bij het gaan zitten duwt de band dan tegen de plak wat een vervelend gevoel is. Nu blijken er ook ééndelige zakjes in de handel te zijn. Het voordeel hiervan is dat de plak aan het zakje vast zit. Daardoor mis je de ring waarmee het tweedelige systeem gekoppeld is. Juist die ring is hard en stug en ook de plak is stugger omdat die meerdere dagen moet blijven zitten. Het eendelige zakje verwijder je iedere keer in zijn geheel waardoor het materiaal veel dunner is. Ik heb met de stomaverpleegkundige afgesproken dat ik een proefpakketje krijg toegezonden zodat ik het kan gaan proberen. Ik hoop dat het een prettiger gevoel is.

Tot slot wil ik nog even vertellen dat ik zaterdag weer eens gefietst heb. Het ging maar echt prettig was het niet. Ook heb ik een stukje op de motor gereden. Ook dat was nog niet echt prettig maar voelde wel een stuk beter dan het fietsen.

Zondag ben ik ook nog een stukje gaan rennen, ongeveer een kwartier, dat viel best mee. In ieder geval had ik geen last van lichamelijke problemen. Veel eerder van conditieproblemen. Maar ja, daar kan aan gewerkt worden!

Tot de volgende keer.